Εεε δε μπορώ άλλο!! Πάρτα!!!

Οι άνθρωποι μάλλον είναι πολύ μπερδεμένοι. Οι άνθρωποι είναι πολύ αλλόκοτοι. Όλοι συμφωνούμε ότι το να σκοτώνουμε κάποιον είναι"κακό" και ότι ο πόλεμος δεν είναι κάτι "καλό". Αλλά καταχειροκροτούμε λέει τους ανάπηρους πολέμου. Γιατί; Επειδή πήγαν στον πόλεμο;...που είναι κάτι κακό; που σκότωσαν άλλους ανθρώπους; ή που κατάφεραν να γυρίσουν από τον πόλεμο; ή επειδή είναι ανάπηροι...από λύπηση; "Γιατί πολέμησαν για την πατρίδα!!" σου λέει ο άλλος. Ααα.. πήγαν δηλαδή στο πόλεμο, σκότωσαν κάποιους άλλους ταλαίπωρους και έμειναν ανάπηροι για τα συμφέροντα κάποιων άλλων. Τώρα μάλιστα...Γιατί η πατρίδα μας, μας στηρίζει πάντα στις δύσκολες στιγμές...Ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Ας μας εξηγήσει κάποιος τί ακριβώς είναι η πατρίδα;... Είναι οι Μητσοτάκηδες, οι Καραμανλήδες και οι Παπανδρέηδες; Είναι το ΛΑΟΣ; είναι αυτή η φούντωση η φλόγα; είναι τα κορδωμένα κορμιά των στρατιωτικών; είναι η κοινωνία μας; είναι οι αρχαίοι Έλληνες; Γιατί εγώ μέχρι τώρα, κανένας από τους παραπάνω (και πολλοί άλλοι) δεν με έχει βοηθήσει σε δύσκολες, ούτε σε εύκολες καταστάσεις. Ποτέ δεν θυμάμαι να στηρίχθηκα στο κράτος και αυτό να μην με άφησε να πέσω. Ποτέ δεν θυμάμαι να μην ανησυχούσα αν θα λάβω τελικά πράγματα που τα θεωρούσα αυτονόητα. Πάντα θυμάμαι να αγωνιώ και να αγωνίζομαι πολύ περισσότερο απ΄ότι θα έπρεπε για να έχω μια θέση στο πανεπιστήμιο και μια υπόσχεση ελπίδας ότι θα βρω δουλειά. Ενώ άλλοι δίπλα μου, επειδή ο μπαμπάκας τους είναι πατριώτης και ο γιος του φυσικά πολύ καλό παιδί, να διαλέγουν σε πιά σχολή θα πάνε.

"Λέω να πάω στην Ιατρική... Ξέρεις μου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά και θα τα διαβάζω μάλλον. Τώρα εδώ με τους Η/Υ τα βαριέμαι."

Ένα πράγμα έχω καταλάβει πάντως: Η πατρίδα είναι κάτι που με περιλαμβάνει όταν έχω υποχρεώσεις απέναντί της, ενώ είναι κάτι ξεχωριστό από εμένα όταν ζητάω τα αυτονόητα από αυτήν.

Φαντάζεστε όμως, να πίστευαν όλοι το ίδιο με εμένα; Ποιος τότε θα υποστήριζε τα μεγάλα κόμματα και την γλυκιά μας την πατρίδα; Θα επικρατούσε χαααάος και αναρχιιιιιία και φοοοοόβος και πανουούκλα και ο θεός θα έριχνε βατράχια να μας φάνε όλους και ακρίδες να φάνε τα σπαρτά μας και σπαρτά να φάνε οι ακρίδες αν δεν είχαμε...(Παααάει καηήκαν όλοι!!! Καίγονται τωωώρα!!! εε Billy; ) Η λέξη πατρίδα έχει ξεφτιλιστεί πλέον... Χρησιμοποιείται από κάποιους επιτήδειους, όπως η λέξη μπαμπούλας, για να υπομένουμε την καθημερινή κατάφωρη βία και αδικία που βιώνουμε.

Αλλά ευτυχώς "έχει ο θεός"... Γιατί όσους δεν τους πιάνουμε με την πατρίδα, τους πιάνουμε με τον θεό. Δεν πειράζει και να υποφέρουμε σε αυτή τη ζωή, στην άλλη θα τρώμε μέλια και ρύζια και θα έχουμε παρθένες (καλά στον Ισλαμισμό ξέχασαν τελείως τις γυναίκες) και θα πάμε στον παράδεισο αν υποφέρουμε πολύ, γιατί ο θεός κάθεται τώρα και μας κοιτάζει που αδικούμαστε και τα σημειώνει όλα. Αν είναι καλοί άνθρωποι τους παίρνει μαζί του στο παράδεισο ενώ αν είναι κακοί πάνε στη κοοοόλαση που κάνει πολύ ζέστη. ΟΚ...Καλά τώρα...ο θεός δε έφτιαξε τον άνθρωπο; Και καλά, όταν τον έφτιαχνε δεν κατάλαβε ποιοι του βγήκαν καλοί και ποιοί σκάρτοι; Πρέπει να τους στείλει στην γη, για να δει αν θα τον πιστέψουν και θα πάνε στην εκκλησία για να καταλάβει;...Με την μέθοδο δοκιμής και λάθους λειτουργεί και ο θεός; Ή έφτιαξε και μερικούς κακούς για να παίζει κουκλοθέατρο μαζί με τον Βεελζεβούλ στη γη;

Το θέμα στο τέλος όμως είναι να την παλέψουμε. Γιατί όσο κι αν κατανοούμε κάποια πράγματα το μόνο που καταφέρνουμε είναι να γινόμαστε πιο δυστυχείς και να αισθανόμαστε πιο μόνοι. Σκοπός μας πρέπει να είναι η ευτυχία και η χαρά. Η δικιά μας αλλά και του διπλανού μας. Γιατί πιστεύω ότι δεν μπορούμε να είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι όταν κάποιος δίπλα μας δεν είναι...Μπορεί να πέσουμε αλλά σημαντικό είναι να ξανασηκωθούμε...