Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Everybody cries


Μου ήρθε στο μυαλό κατευθείαν το 'every body hurts' των R.E.M. Όταν ήμουν πιο νέος δε πίστευα οτι το ρεφρέν μπορεί να είναι αλήθεια. Έλεγα : σιγά μη κάθεται τώρα ένας μεγάλος άνθρωπος να κλαίει. Θα έχει μάθει πλέον να αντιμετωπίζει την ζωή και τα προβλήματα της με ένα τρόπο που θα του επιτρέπει να συγκρατείται, να ελέγχει τα συναισθήματά του, τουλάχιστον μπροστά σε άλλους ανθρώπους και να στέκεται ανάλογα στις περιστάσεις.

Έτσι έλεγα, μέχρι που την είδα να μπαίνει απο την πόρτα του γραφείου και να κλαίει! Έκλαιγε και είχε τα διπλάσια χρόνια μου! Περπάτησε βιαστικά και κάθησε μακριά μου. Πρόφερα το όνομά της... Μουδιασμένος, αβέβαιος για το αν συνέβαινε πραγματικά αυτό που ζούσα. Σηκώθηκα απ' την καρέκλα μου και πήγα κοντά της με ασταθή βήματα. Δεν ήταν άλλος στο δωμάτιο. Πήγα κοντά και την ακούμπησα στον ώμο. Προσπάθησα να την παρηγορήσω, γιατί συμπαθώ την απλότητα του χαρακτήρα της και το βλέμμα της που κοιτάζει ευθεία όταν σου μιλάει. Άνοιξα το στόμα μου αρχίζοντας να μιλάω, χωρίς να ξέρω τι θα πώ. Είπα κάτι απρόσωπο. Πρόφερα κάποιες σαστισμένες και αδέξιες λέξεις, προσπαθώντας να κερδίσω λίγο χρόνο για να πώ κάτι καλύτερο. Δεν τα κατάφερα. Κάθισα δίπλα της λέγοντας κι'άλλες τυπικότητες. Προτάσεις που μύριζαν φορμαλδεϋδη και φωτιστικό οινόπνευμα. Μου είπε τα γνωστά προβλήματα που υπήρχαν, σκουπίζοντας με τα χέρια τα κατακόκκινα μάτια της. Ηρέμησε, χαλάρωσε, ανάσανε... Κατάλαβα πως, ότι και να έλεγα δεν θα είχε κάποια ουσιαστική διαφορά. Ανάσανε ξανά, έβαλε τα χέρια της στα γόνατά της, σηκώθηκε και έφυγε, αφήνοντάς με σαστισμένο στο δωμάτιο να προσπαθώ να καταλάβω τί είχε γίνει.

Το βάρος της ζωής μερικές φορές είναι πάρα πολύ για να το αντέξουμε. Η ευθύνη της ύπαρξής μας... λές και είμαστε υποχρεωμένοι επειδή γεννηθήκαμε, να αποδείξουμε οτι το αξίζαμε, οτι δεν κάνουμε λάθη, οτι τα καταφέρνουμε στα δύσκολα. Εκει δηλαδή που δεν τα καταφέρνουν κάποιοι άλλοι (πώς αλλιώς εννοείς κάτι δύσκολο;). Και τελικά, ποιοί είναι αυτοί οι άλλοι; Γιατί δεν τα καταφέρνουν; Αυτοί, πώς δικαιολογούν την ύπαρξή τους σ'αυτό το κόσμο;

Αλλά φυσικά δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιες σκέψεις... είναι αντιπαραγωγικές