Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

12 Ερωτήσεις


Γιατί μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε ηλίθιοι; Μήπως είμαστε; Για πιό λόγο επιτέθηκαν οι "κουκουλοφόροι" πριν λίγες μέρες στα αμάξια στο Κολωνάκι; Μα καλά και αυτοί οι κουκουλοφόροι δε σκέφτηκαν οτι θα είναι πολύ εύκολο να τους δουν τις 12 το μεσημέρι; Μήπως ήθελαν να τους δουν; Γιατί δε φοβούνται μη τους πιάσουν; Για πιό λόγο όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες που σπάνε κρύβονται πίσω από το άσυλο του πανεπιστημίου; Για πιο λόγο η αστυνομία τους χτυπά φιλικά στη πλάτη με τη στάση της; Πώς να αυξήσουμε λοιπόν την αστυνόμευση, τη τρομολαγνεία και τη καταστολή του κόσμου; Μήπως βολεύονται και βρίσκουν "πάτημα" όσοι θέλουν να μας επιβάλουν ηλίθιους νόμους, στη παραπάνω συμπεριφορά των κουκουλοφόρων; Είναι τυχαίο που η κυβέρνηση βγάζει απέραντης βλακείας νόμους αμέσως μετά από τέτοια γεγονότα, που σε άλλη περίπτωση ο καθένας θα αντιδρούσε; Μήπως όλα αυτά γίνονται για να χρυσωθεί το χάπι;

Μάλιστα κυρίες και κύριοι! Ποινικοποίηση της κουκούλας!! Να δούμε πότε θα μας ζητήσουν να φοράμε και στολή με το όνομά μας επάνω για να βγαίνουμε έξω! Συντονιστείτε λιγάκι κύριοι νομοθέτες! Το θέμα δεν είναι αν φοράνε κουκούλες, κράνη ή κομπινεζόν! Το θέμα είναι για πιό λόγο δε συλλαμβάνονται αυτά τα άτομα από την αστυνομία αλλά κάθε φορά συλλαμβάνουν άσχετους απλώς για το φαίνεστε!

Ο κ Κορρές

Σου χάρισα μία μπουκάλα με κρασί
τα μάτια σου λάμπανε σα δυο μαργαριτάρια
μ'ευχαρίστησες με μια δόση και μια ευχή
και όταν έφυγες πίσω σβήνανε τα χνάρια

Σταγόνες στο ποτήρι σταγόνες στη ζωή
λάμπουν σαν εκείνο το όμορφο πρωί
"γεμάτο το ποτήρι γεμάτη και η ζωή"
θυμάμαι στα χαμόγελα που πίναμε μαζί

Κι όταν ήρθες να μας βρείς
δεν υπάρχει εδώ κανείς
κι όταν ήρθες να μου πεις
μη ξεχνάς, θα ξεχαστείς

Αυτό το έγραψα όταν τελειώναμε το λύκειο. Καλοκαίρι ήταν...Το ξέρω οτι δεν είναι και οι καλύτεροι στίχοι, αλλά δε το έγραψα εδώ για αυτό. Μου θυμίζει τόσα πολλά πράγματα...Είναι σα να αγκαλιάζει το αίσθημα μιας εποχής. Νοιώθαμε μέσα μας οτι θα αλλάξει κάτι, οτι σε λίγο θα είναι σα να ξεκινάμε απο την αρχή. Όπως δηλαδή τώρα και σε τόσες άλλες στιγμές στη ζωή μας.
Η Θάλεια είχε την ιδέα να αγοράσουμε μια μπουκάλα κρασί και να στη χαρίσουμε στο τελευταίο μάθημα. Μερικές φορές ερχόσουν στο μάθημα με το "τσάϊ" σου...Πάντα τότε γινόταν το καλύτερο μάθημα. Ελεύθεροι από τα βιβλία αιωρούμασταν μαζί σου στις ιστορίες που μας έλεγες ,πάντα με ένα θέμα, με ένα νόημα...Τότε τα μάτια σου έλαμπαν! Μύθοι, γεγονότα, ανέκδοτες ιστορίες, ακόμα και βιώματα δικά σου, μας μάθαιναν όσα δε μπόρεσαν ποτέ τα βιβλία.