Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Είναι που...


... και όλα αυτά που θέλω να πω.. και να έχω.... αλλααά.... Ναι... δε ξέρω....

Κάποιες φορές περπατάς δίπλα μου. Συνήθως λίγο πριν κοιμηθώ. Μου μιλάς για τα όμορφα χρόνια και τις πολύχρωμες ιστορίες σου. Και ξεχνάω... Σε ακούω και νοιώθω κάθε σου λέξη να έχει τόσο μεγάλη δύναμη... τόση ορμή, τόση αγάπη, που με κάνει χαρούμενο πάλι. Με κάνει να δω πόσο όμορφα είναι τα δέντρα γύρω μας, τα ξύλινα παγκάκια με τις χαραγμένες λέξεις πάνω τους, τα σύννεφα, οι πέτρινοι τοίχοι και ο ήλιος, όταν τον αφήσουμε να μας μας κοιτάξει και να μας χαμογελάσει πλατιά...

Έρχεσαι όταν ονειρεύομαι και είναι μερικές φορές που τα καταφέρνεις... λύνεις τον κόμπο στη καρδιά μου και μου διηγείσαι ιστορίες, τόσο γλυκές, τόσο όμορφες, που θέλω να τις μοιραστώ, για να νοιώσουν και άλλοι αυτή τη ζεστασιά και την γλύκα που γεμίζει τα σωθικά μου.

Δεν ξέρω τι σκέφτεσαι πίσω απ' τις σκέψεις σου. Κανείς δε ξέρει. Σε κοιτάω καμιά φορά όταν μπορώ, για να μην σε ξεχνάω, να θυμάμαι και να κατανοώ καλύτερα τις πράξεις σου και τα συναισθήματά σου, να μπορώ να σε προλάβω,... γιατί μερικές φορές με τρομάζεις... Θέλεις να φύγεις, θέλεις να μένεις για πάντα εδώ. Θέλεις να αρχίσεις το παραμύθι σου απ' την αρχή, αλλά βιάζεσαι να δεις τι γίνεται στο τέλος του. Θέλεις να σε αγαπάνε, θέλεις να τους αγαπάς πάντα εσύ πιο πολύ. Θέλεις να τα έχεις όλα, αλλά δεν θα σε πείραζε και να μην είχες τίποτα, αν μπορούσες να κρατήσεις την καρδιά σου στην θέση της, να μην χάσεις τον εαυτό σου και όλα του τα ψεγάδια που τόσο σφιχτά αγκαλιάζεις. Θέλεις να βλέπεις τα δέντρα κάθε μέρα αλλά να μένεις στη πόλη που μεγάλωσες, μαζί με τις αναμνήσεις σου. Θέλεις όλους αυτούς που σου σφίγγουν την καρδιά να τους σκοτώσεις,... να τους μισήσεις, αλλά θλίβεσαι μόνο με την σκέψη του να κάνεις κάτι τέτοιο.

Όσες μέρες περνάνε, ξεκουράζονται πάνω στα βλέφαρά μας και τα κάνουν πιο βαριά από χτες... Όσες μέρες περνάνε ξεκουράζονται πάνω στη καρδιά μας... αλλά εμείς τις αγαπάμε γιατί πάντα έχουν κάτι νέο να μας πουν Όσο μικρό και αν είναι, κάνει το ρολόι να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, μας προστατεύει και μας θυμίζει ότι είμαστε ακόμα εδώ...