tag:blogger.com,1999:blog-12147168578666848292024-03-14T17:05:21.017+02:00Words on musicteohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.comBlogger110125tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-10337201529013163972023-03-24T20:59:00.055+02:002023-03-26T13:16:36.098+03:00Δόντια λύκωνΘα'ρθω να σου πω πως κάποτε είδα μες στα μάτια σου ένα λιβάδι<div>Θα'ρθω να σου πω πως κάποτε είδα μες στα μάτια σου ένα γκρεμό<div><br /></div><div><div>Κυνήγησα ένα ελάφι που έχει χαραγμένο πάνω του το βλέμμα σου</div><div>Περπάτησα πάνω σε δόντια λύκων για να βρω που κρύβεται η ανάσα σου</div></div><div><br /></div><div>Λάθος ήταν να σου πω πως είδα μες στα μάτια σου ένα λιβάδι<br /><div>Λάθος ήταν να σου πω πως είδα μες στα μάτια σου ένα γκρεμό</div></div><div><br /></div><div>Σ' έψαξα σε κάθε θάλασσα, μέσα στα δάση και μες στο σκοτάδι</div><div>Στον ύπνο μου είδα ότι ξύπνησα και ότι κρατούσα το σφυρί στα χέρια</div><div><br /></div></div>teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-3585133006413627152023-03-05T08:28:00.002+02:002023-03-05T11:51:44.536+02:00Χτες<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWkHR6KeNaslagd4Q-9aTWJNamlr2hfVUNjXC8546LmxyDIqWBzQQU3KjVRdPJqw8C4wNtZA8FpowwrVhBRg059hDAL2yiVWYimBycMNAiHgHBiPIhokpRlUIQNMQLhWbSeHmfY4P7uND7QvTF5z1bB_VnFjX0r71aNp6peHVSIOrqgTI4wH0cJl5ZJw/s1200/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="878" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWkHR6KeNaslagd4Q-9aTWJNamlr2hfVUNjXC8546LmxyDIqWBzQQU3KjVRdPJqw8C4wNtZA8FpowwrVhBRg059hDAL2yiVWYimBycMNAiHgHBiPIhokpRlUIQNMQLhWbSeHmfY4P7uND7QvTF5z1bB_VnFjX0r71aNp6peHVSIOrqgTI4wH0cJl5ZJw/s320/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82%20%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.png" width="234" /></a></div><br /><div><br /></div><div>Οι Νεκροί τραγουδάνε μόνο χαρούμενα τραγούδια<br />τις σκέψεις βλέπουν στις άκρες των ματιών μας<br />τρέμουν , τραυλίζουν όταν τραγουδούν<br />ψάχνουν τις βελόνες τους μεσ' στον αχυρώνα<br /><br />Οι Νεκροί ζητάνε να τους αγγίξουμε τα παγωμένα τους τα πόδια<br />όταν στο φως της μέρας έξω τραγουδούν<br />στ' αυτιά μας μέσα οι μύγες τους βουίζουν<br />ντροπή και σκόνη είναι η γεύση που πλέον έχουμε στο στόμα</div><div><br />Οι Νεκροί γράφουν τ' όνομά τους με το δάχτυλο στο χώμα</div><div>όλη τη νύχτα τα κρανία τους στολίζουν </div><div>χαράζουνε χαμόγελα πάνω στα πρόσωπά τους </div><div style="text-align: left;">και έτσι δεν χρειάζεται κανείς να κλάψει ακόμα </div>teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-40699838266559331342022-07-04T22:56:00.000+03:002022-07-04T22:56:38.222+03:00Περπάτησα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4RfwMk0cbd7-QiI4lkLYdaDZRaEnh9UEWne5FE6MytwVirciVBL0FT5_XHte6McmZOLo_fKTxWlFkLqWbWBVSBvTrKqim95tuX2EU-4CznBM538bZG5LzYGQx06J8vDiHQfpR9a741FoF-YDrUiZO6K4K6MrZHvQgoFKdT8tfyxSfZo-6FeG7XuaWUQ/s1200/iStock-873833000-1200x720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1200" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4RfwMk0cbd7-QiI4lkLYdaDZRaEnh9UEWne5FE6MytwVirciVBL0FT5_XHte6McmZOLo_fKTxWlFkLqWbWBVSBvTrKqim95tuX2EU-4CznBM538bZG5LzYGQx06J8vDiHQfpR9a741FoF-YDrUiZO6K4K6MrZHvQgoFKdT8tfyxSfZo-6FeG7XuaWUQ/s320/iStock-873833000-1200x720.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p><span style="font-size: x-large;">Π</span>ερπάτησα πάνω σε δόντια λύκων</p><p>για να βρω ένα λαβωμένο ελάφι</p><p><br /></p><p><span style="font-size: x-large;">Π</span>ερπάτησα πάνω σε χέρια παιδιών</p><p>για να μπορέσω στο τέλος να αγκαλιάσω το δικό μου</p><p><br /></p><p><span style="font-size: x-large;">Σ</span>τον ύπνο μου είδα οτι σταύρωνα το Χριστό</p><p>ξύπνησα και είχα το σφυρί στα χέρια</p><p><br /></p><p><span style="font-size: x-large;">Δ</span>εν ήξερα αν ήταν αυτό που έκανα σωστό</p><p>και αν δεν τον σταύρωνα αν θα ανέβαινε στα αστέρια</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-71511409296445436252021-11-07T11:05:00.005+02:002021-11-07T11:05:56.536+02:00<Τίτλος><p> Άκουσα όλα τα τραγούδια </p><p>τα άκουσα όλα</p><p>είδα και όλες τις ταινίες </p><p>ίδιες όλες</p><p>σαν έρημοι</p><p>σαν έφηβοι με ξινισμένα χαμόγελα</p><p>μια στάση παρακαλώ</p><p>αρκετά είδα</p><p>βαρέθηκα</p><p>κουράστηκα</p><p>φθάρθηκα</p><p>μέσα σε διαδρομές καθορισμένες</p><p>ξεκάθαρες γραμμές με σομόν χρώμα</p><p>μυρωδιά από εντόσθια</p><p>-Να κατέβω λίγο παρακαλώ?...</p><p><br /></p>teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-56532491085071577262021-08-07T13:42:00.005+03:002021-08-08T02:10:06.403+03:00Ξανά<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR9YhdKUzzrWve8U-w887-7SUwEVS0wxAdzkH6juQCX1dTKALSeTlA8mFMw0_nksTXmKg6ghuubvIkxiz7bRwqJt8J3LZyxVukqf6jF-FZg_V6R8aK2iMZfmC7bhyphenhyphen2b52h9X_Us5adTSBz/s612/istockphoto-871199180-612x612.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="511" data-original-width="612" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR9YhdKUzzrWve8U-w887-7SUwEVS0wxAdzkH6juQCX1dTKALSeTlA8mFMw0_nksTXmKg6ghuubvIkxiz7bRwqJt8J3LZyxVukqf6jF-FZg_V6R8aK2iMZfmC7bhyphenhyphen2b52h9X_Us5adTSBz/s320/istockphoto-871199180-612x612.jpg" width="320" /></a></div><br /><div><br /></div>ήμουν ένας λύκος<div>για τρία ολόκληρα χρόνια</div><div>θυμάμαι ακόμα την ανάσα μου</div><div>τα σπασμένα μου δόντια</div><div><br /></div><div>ήμουν ένας λύκος </div><div>μέσα σε ένα άδειο σπίτι</div><div>το φωτίζαν κεριά </div><div>κυνηγούσα τη δύση</div><div><br /></div><div><div>ήμουν ένας λύκος</div><div>περπατούσα μονάχος</div><div>τα μάτια μου υπήρχαν </div><div>τη νύχτα στο δάσος</div></div><div><br /></div><div>ήμουν ένας λύκος</div><div>συγνώμη σου ζητάω</div><div>που πολλές φορές </div><div>την ματωμένη γούνα μου αναζητάω</div><div><br /></div><div><div>ήμουν ένας λύκος</div><div>με μια άδεια καρδιά</div><div>της πετούσα κρασί</div><div>με κερνούσε φωτιά</div></div><div><br /></div><div>ήμουν ένας λύκος</div><div>σου ζητάω συγνώμη</div><div>όταν έφευγα από δίπλα σου</div><div>και 'μενες μόνη</div>teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-81820785750286710712021-07-04T13:28:00.002+03:002021-07-04T13:30:36.662+03:00Άνεμος<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivyagAk5PvWIlWHDVGexd5-R7kpCCSWgivKzL5Z9L-FScnNf9W2vzjmBNWk9hQrw0VG-TztOcCZUx-HGLvBOjeCikkDvvsnyAYGCzsNYV5d_4b6hfVBkj4EF1eVp9EaLPe29aBrGO_LjOv/s812/oneirokritis-anemomylos.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="812" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivyagAk5PvWIlWHDVGexd5-R7kpCCSWgivKzL5Z9L-FScnNf9W2vzjmBNWk9hQrw0VG-TztOcCZUx-HGLvBOjeCikkDvvsnyAYGCzsNYV5d_4b6hfVBkj4EF1eVp9EaLPe29aBrGO_LjOv/s320/oneirokritis-anemomylos.jpg" width="320" /></a></div><br />Δεν χρειάζεται τίποτα τελικά<div>ούτε καν ένας ήχος,</div><div>ούτε ένα τρίξιμο για τις ζωές μας</div><div><br /></div><div>Οι ανεμόμυλοι πάνω στην πλαγιά</div><div>σταμάτησαν για μια στιγμή μόνο να γυρίζουν</div><div><br /></div><div>Ο κόσμος μετά συνέχισε να τρίζει και να περιστρέφεται γύρω μας</div><div><br /></div><div>Όταν γυρίσαμε σπίτι βρήκαμε το ποτήρι μας ραγισμένο πάνω στο τραπέζι</div><div><br /></div><div>και το κλειδί στην πόρτα έμοιαζε τόσο ξένο</div><div><br /></div><div>Οι φωτογραφίες στο σαλόνι... </div><div><br /></div><div>ξεθωριασμένες τώρα </div><div><br /></div><div>Δεν άντεξα να κοιταχτώ στο καθρέφτη</div><div><br /></div><div>με κλειστά τα μάτια, φαντάστηκα να ξαπλώνω στο κρεβάτι και να περιμένω να κοιμηθώ.</div>teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-87536228973619670302021-06-21T00:15:00.005+03:002021-06-21T00:15:51.037+03:00:')<p>Θα μπορούσα να περπατήσω 10.000 βήματα μέσα στη θάλασσα</p><p>για να είμαι χαρούμενος...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2w2XKl65sM26Bx8qjpCqZ-ukyQmoV8BjkJxdSdYC_8tYOHEvi03yeLarQ8LRVBaylsRkAHMoKxHIIjfnc3ODWerrsIgc_DZzpZBfNmOBVXkaDztwB-DEkvVozRJ2nRZQBxpPmjOvIB3gT/s800/001.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2w2XKl65sM26Bx8qjpCqZ-ukyQmoV8BjkJxdSdYC_8tYOHEvi03yeLarQ8LRVBaylsRkAHMoKxHIIjfnc3ODWerrsIgc_DZzpZBfNmOBVXkaDztwB-DEkvVozRJ2nRZQBxpPmjOvIB3gT/s320/001.jpeg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Θα μπορούσα να μην ξαναχαμογελάσω ποτέ</p><p>για να σε ακούσω να γελάς</p><p>Θα μπορούσα να κόψω την καρδιά μου με ένα ψαλίδι</p><p>για να μην με πειράζουν τα λόγια σου</p><p>Θα μπορούσα να κόψω τα δάχτυλά μου</p><p>για να βάλεις το χέρι σου στο σβέρκο μου</p><p>Θα έβλεπα την ζωή να χύνεται σαν να΄μουν κάποιος τρίτος</p><p>μέσα σε υπόγειες στέρνες και πέτρινα δωμάτια</p><p>Δεν έχω πια ψυχή. Γέμισε κενό μέχρι και ο ίσκιος μου</p><p>μαζεύω τα χαμόγελα από το πάτωμα και τα φοράω σκονισμένα</p><p>όσο και να το σκουπίζω το σπίτι μας δε καθαρίζει</p><p>πέφτουν τα σκεπάσματα στο κεφάλι μας </p><p>και ελπίζω να πεθάνω σαν παιδί χαρούμενος μια μέρα</p><p><br /></p>teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-72062907836965951242021-04-22T01:43:00.001+03:002021-04-22T01:43:49.396+03:00=<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaO_1ap-PbAAMdrLJAdLj1USRrtbOo8SkUmgdpG0tiK1p2LbndJ7wVYtKu6u-K7yTP59Qq4o6OMjL7NGgKws2CC8Q0iOJHFeEJGIo9T2zp4SK7DQlkMR2Me5oPmfRd4vRH6ptH9QqPhqMS/s1200/a0102195441_10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaO_1ap-PbAAMdrLJAdLj1USRrtbOo8SkUmgdpG0tiK1p2LbndJ7wVYtKu6u-K7yTP59Qq4o6OMjL7NGgKws2CC8Q0iOJHFeEJGIo9T2zp4SK7DQlkMR2Me5oPmfRd4vRH6ptH9QqPhqMS/w400-h400/a0102195441_10.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table><br /><div><br /></div>Μεγάλωσα με ένα κενό στο στέρνο<div>Δε το γέμισα ποτέ...<br /><div>Οι άνεμοι μου δείξαν πως να σ' αγαπώ</div><div>Χωρίς σημάδια στο μικρό σου το κεφάλι</div><div>Χωρίς ανάσες να φροντίζουν την ανάσα σου </div><div><br /></div><div>Το ποσό δύσκολο μου είναι να στο πω</div><div>δε θα στο πω ποτέ</div><div>Το πώς εξαϋλώνονται οι μέρες μπρος στα μάτια μας </div><div>το ξέρεις πια και συ</div><div><br /></div><div>Σε κούρασα, με κούρασες...</div><div>Είμαι τώρα ένας άλλος </div><div>δε σε κουράζω πια</div><div>θέλω μόνο να εξαϋλωθώ και γω σαν τις μέρες μας.</div></div>teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-14432461979354244232021-02-13T01:08:00.001+02:002021-02-13T01:19:57.230+02:00Αθάνατος ξανά<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ0jSGMHKIMGfq-xeSccBmbWjh2KT57DjLKnuY4UYny3ewy5gJrNnnRNo9JlxbKqCX8xeg5ot425uNM-rVQ6CPRuZ8MOrWzqTXf6KGPAYyqcXdHFPsbDVzLP_6c2Dc0d5odpnTpBUobsxg/s500/alone-forest-home-house-interior-Favim.com-362428.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="337" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ0jSGMHKIMGfq-xeSccBmbWjh2KT57DjLKnuY4UYny3ewy5gJrNnnRNo9JlxbKqCX8xeg5ot425uNM-rVQ6CPRuZ8MOrWzqTXf6KGPAYyqcXdHFPsbDVzLP_6c2Dc0d5odpnTpBUobsxg/s320/alone-forest-home-house-interior-Favim.com-362428.jpg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Μη το πεις σε κανένα, όμως θα 'θελα να...</p><p>και να είμαι για πάντα...</p><p>Δε νοιάζομαι ούτε εγώ όμως τελικά </p><p>Και καμιά φορά...</p><p>Καμιά φορά ανησυχώ</p><p> ότι τα χέρια μου...</p><p>Τα χέρια μου είναι πολύ παγωμένα για να είναι...</p><p>ζωντανά.</p><p><br /></p><p><br /></p>teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-77688929632862043052020-09-14T17:27:00.003+03:002020-09-14T17:28:43.554+03:00...-19<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Οι μέρες όλες έγιναν ένα απόγευμα Κυριακής<br />
βλέπουμε τα λουλουδια στο μπαλκόνι<br />
και τον ήλιο πάνω τους για να χαμογελάμε<br />
ξυπνάμε μπλεγμένοι με όνειρα μεσ'τα σκεπάσματά μας<br />
<br />
Ο κόσμος στο δρόμο περπατάει</div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">και μας προσπερνάει,<br />
χωρίς να φτάνει πουθενά</div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
μια μέρα να δείς, θα ξεκουραστούμε<br />
όπως τη μέρα που σε γνώρισα<br />
<br /><br /></div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-38484524248567440252019-08-14T22:57:00.001+03:002019-08-15T13:12:34.326+03:00Αμήν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvO1dKHL-vT7NCmHra_B88PSfsEoRKJRCSR_U5limDnPOejwgnJoi2wwD3sp0i4HxEjpPNEREgaOoHlQYUh-DqnAPM8f9kadDjsMwskLUISguqG4YwmnBNbEZRke7IDK4xbshVq17nrA-/s1600/images+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="233" data-original-width="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbvO1dKHL-vT7NCmHra_B88PSfsEoRKJRCSR_U5limDnPOejwgnJoi2wwD3sp0i4HxEjpPNEREgaOoHlQYUh-DqnAPM8f9kadDjsMwskLUISguqG4YwmnBNbEZRke7IDK4xbshVq17nrA-/s1600/images+%25281%2529.jpg" /></a></div>
Ο Θεός πέθανε μια μέρα απ'το κρύο<br />
Τον βλέπουμε καμιά φορά ριγμένο σε μια καρέκλα στο σαλόνι.<br />
τώρα το φως Του έρχεται μόνο απ'τον ουρανό<br />
κάποιες φορές μας δέχεται και άλλες μας παγώνει<br />
<br />
Παρακαλώ οι τάφοι μας να είναι πιο ζεστοί<br />
σε κάποιο δάσος από έλατα βαλμένοι<br />
να μας ξεχάσετε όσο πιο γρήγορα μπορείτε<br />
να μας ξεχάσετε για να μας ξαναβρείτε<br />
<br />
Και αν θέλουμε κάποιες φορές να κλαίμε,<br />
τουλάχιστον θα κλάψουμε σα λύκοι<br />
κι'αν θέλουμε κάποιες φορές να ζούμε<br />
τουλάχιστον θα ζήσουμε σαν ηλιαχτίδες πριν τη δύση<br />
<div>
<br /></div>
<br /></div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-35507235324200776032019-06-25T13:46:00.000+03:002019-06-25T13:46:50.815+03:00"Κλεμμένο" <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_kFkKu8-8F9V1vNZcBOPGro6hXvwM25cawZoWqhg8zCvORb12Kr78Q2HaIAJ-9F5vRIQDc52X28fjcZwcaob-FkHV5PRrlodO2nj3AYLsN3sx7ZhWJVElwLxujTcEitmcoWdu4A2JxPWm/s1600/59894567_283260325889086_3648503095077371904_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_kFkKu8-8F9V1vNZcBOPGro6hXvwM25cawZoWqhg8zCvORb12Kr78Q2HaIAJ-9F5vRIQDc52X28fjcZwcaob-FkHV5PRrlodO2nj3AYLsN3sx7ZhWJVElwLxujTcEitmcoWdu4A2JxPWm/s320/59894567_283260325889086_3648503095077371904_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις<br />
Σαν λεπίδι το χαμόγελο στα χέρια<br />
δεν περάσανε οι μέρες απτή πόρτα (μας)<br />
και το υπόγειο γεμίζει με σκουριά<br />
<br />
Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις<br />
όταν κοιτάζουμε τον ήλιο σα θεό<br />
μέσα στο σπίτι μας ο ίσκιος ανασαίνει<br />
μας θυμίσει τον άνεμο να μην κάνουμε νερό<br />
<br />
Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις<br />
όταν δαγκώνεις τη φωνή σου στο σκοτάδι<br />
Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις<br />
κάθε πρωί που τα μάτια σου ανοίγουν από ανάγκη<br />
<br />
<br />
Κάψτε το φως...<br />
Θάψτε το φως</div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-77142331823620538382018-11-29T00:43:00.001+02:002018-11-30T18:30:33.739+02:0012:34<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin6mGKxOJ2hEK5D1ShmXy9AG1BccEK5mz2FgkKEg9hOrbuTWc-REckjSf7PoCj_yjWnn8OtcypE__x0z62ZC0kXvmUVEspp4m14w6EBJAdgJXsmcz8cHAlse4W_pPPG0tu5bQtCkexlZBr/s1600/4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin6mGKxOJ2hEK5D1ShmXy9AG1BccEK5mz2FgkKEg9hOrbuTWc-REckjSf7PoCj_yjWnn8OtcypE__x0z62ZC0kXvmUVEspp4m14w6EBJAdgJXsmcz8cHAlse4W_pPPG0tu5bQtCkexlZBr/s320/4.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Μπλέχτηκα στα μαλλιά σου εκείνο το Σάββατο<br />
Τα παιδιά έλεγαν στο δρόμο, ότι θα γίνει πόλεμος<br />
"Ο πόλεμος έγινε" τους είπα! τελείωσε!<br />
τα ρούχα μας είναι πεταμένα στα σκουπίδια τώρα<br />
οι πνοές μας μυρίζουν θειάφι<br />
και το χρώμα στα μάτια μας θα είναι για πάντα το ίδιο<br />
<br />
Δε με πίστεψαν ποτέ..<br />
<br />
Ήρθαν στο σπίτι μου τη νύχτα κρατώντας ένα φανάρι το καθένα.<br />
Μου χτύπησαν τη πόρτα και απλά στέκονταν και με κοίταζαν<br />
Τα μάτια τους είχαν το ίδιο χρώμα<br />
και οι πνοές τους... θειάφι<br />
<br />
Έμεινα εκεί και έβλεπα μπροστά μου τις φλόγες να τρεμοπαίζουν.<br />
Μου ήταν αρκετό αυτό για σήμερα.<br />
<br /></div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-66301215398611412782018-03-30T23:20:00.001+03:002021-09-05T11:24:56.676+03:00Έβγαλα επιτέλους, τις πέτρες απ΄το στόμα μου και περιμένω τώρα να φυτρώσουν. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQWJA3rSvbFoZ6eB9qIgJRKEVQdtChhSzMqJ37XTn8syyuwXJHXQRmNmvpvVxkESD8xHaPdzsyPo0-cSUQy8VAt5pLs5ZWtEduwNKX79g57xdu2u7ERTClOKWdC_kV2VtFBjxeWLUT5I4X/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQWJA3rSvbFoZ6eB9qIgJRKEVQdtChhSzMqJ37XTn8syyuwXJHXQRmNmvpvVxkESD8xHaPdzsyPo0-cSUQy8VAt5pLs5ZWtEduwNKX79g57xdu2u7ERTClOKWdC_kV2VtFBjxeWLUT5I4X/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: x-large;">Α</span>ρκετά με τα μουρμουρητά στο υπόγειο<br />
<div>
αρκετά...</div>
<div>
φτάνει με τα λερωμένα βλέμματα</div>
<div>
μας αρκεί μόνο πλέον η θύμησή τους</div>
<div>
φτάνει με τα μαραμένα λουλούδια στο σαλόνι</div>
<div>
πόσα χρόνια είναι εκεί?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: x-large;">Φ</span>τάνει πια με τις πρόχειρες λέξεις τυλιγμένες σε απογεύματα</div>
<div>
δε γίνεται πια να μην είναι δροσερός ο ουρανός μας</div>
<div>
δε γίνεται να μην ανοίγουν τα μάτια μας το πρωί</div>
<div>
φτάνει με τις τύψεις κρυμμένες σε αποχαιρετισμούς </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: x-large;">Έ</span>βγαλα επιτέλους, τις πέτρες απ΄το στόμα μου<br />
και περιμένω τώρα να φυτρώσουν. </div>
</div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-1394610823228656222017-12-10T13:05:00.000+02:002017-12-10T13:05:40.627+02:00Αναμονή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6kykjSvzR7sJ_K7bXBVZo9ggTjMk8614FdmkYQFVcQbhbqQMrQWqjV2kFZZ3PIRx6_w1_rd3Ncye6vQ7FdrURDaRaxpgrpI-5ZZUYF8mJJnrAMD2Dg6eRfuaTpQmXE8PSQcy8jiw8s2vX/s1600/Sun-Glare-Cars-on-Road-300x282.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="282" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6kykjSvzR7sJ_K7bXBVZo9ggTjMk8614FdmkYQFVcQbhbqQMrQWqjV2kFZZ3PIRx6_w1_rd3Ncye6vQ7FdrURDaRaxpgrpI-5ZZUYF8mJJnrAMD2Dg6eRfuaTpQmXE8PSQcy8jiw8s2vX/s1600/Sun-Glare-Cars-on-Road-300x282.jpg" /></a></div>
ακόμα και αν δεν είμαστε ζωντανοί δε πειράζει <div>
ο ήλιος ξέρει πάντα προς τα πού να πάει</div>
<div>
το ίδιο κάνουμε και μεις χωρίς να το θέλουμε</div>
<div>
αλλά κάποιες φορές...</div>
<div>
κάποιες φορές ευχόμαστε να τα είχαμε κάνει όλα</div>
<div>
ευχόμαστε να είχαμε τελειώσει με όλα </div>
<div>
καλά η άσχημα</div>
<div>
ευχόμαστε να ξέραμε το τέλος τους </div>
<div>
καλό ή άσχημο</div>
<div>
και να βρισκόμαστε μπροστά απο το χωράφι μας</div>
<div>
καθώς ο ήλιος δύει και χρυσίζει τη σοδειά μας</div>
<div>
κρατώντας το δρεπάνι μας... ανυπομονώντας.</div>
<div>
σα τον θεριστή στο βιβλίο του Brown που διάβαζα μικρός</div>
<div>
με μια πικρή γεύση στα λόγια μας</div>
<div>
και μια προσμονή στις άκρες των δακτύλων μας.</div>
</div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-87670886492998494552017-09-04T21:11:00.003+03:002017-09-05T10:49:52.476+03:00Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkJm6f0hIeUPpWcmpC6j8NA7kM88uKNpMLy_o-juRUhUGfdkBaQCU4ATQRf6G4BcThdylbyhBB0RlUdTK_UAqe1AEZFlr4n6tpYaWtgAnulnrjhyphenhyphenyGQHiYJ8lY9CkNDVLwWkeh6fOh7N3Q/s1600/images+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="168" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkJm6f0hIeUPpWcmpC6j8NA7kM88uKNpMLy_o-juRUhUGfdkBaQCU4ATQRf6G4BcThdylbyhBB0RlUdTK_UAqe1AEZFlr4n6tpYaWtgAnulnrjhyphenhyphenyGQHiYJ8lY9CkNDVLwWkeh6fOh7N3Q/s1600/images+%25281%2529.jpg" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: 13pt;">Άνοιξα
τα μάτια μου και δεν το πίστευα!!!</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Ακόμα
να το πιστέψω...!!</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Είδα
τα μαλλιά σου να με σκεπάζουν το βράδυ.</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Τα
πήρα και νομίζω οτι κοιμήθηκα με ένα
μειδίαμα, μέσα τους.</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση </span><span style="font-size: 13pt;">Ήμουν
τόσο γυμνός... που δεν το καταλάβαινα</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Ντράπηκα για λίγο</span><span style="font-size: xx-small;">.</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Δεν
το έχω καταλάβει ακόμα πόσο γυμνός...</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="color: black;"><span style="font-size: 13pt;">με είδες...</span></span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">φύκια απο τη θάλασσα κρέμονταν πάνω στο πρόσωπό μου.</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-size: 13pt;">Με
αναγνώρισες απο κάτω τους.</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Γυμνός...</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυ </span><span style="font-size: 13pt;">Μόλις
είχα βγει απο μέσα της </span><span style="font-size: xx-small;">. Φαΐ, Σεξ και Ψ</span><span style="font-size: 17.3333px;"> Κ</span><span style="font-size: 17.3333px;">ατάμαυρα νερά</span><span style="font-size: 17.3333px;"> </span><span style="font-size: xx-small;">υχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Είχα
αρχίσει να παίρνω το χρώμα της.</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Το
ρουφούσα μέσα στο δέρμα μου!!</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Μαυροκόκκινος!</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Μαβής!</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span></span><span style="font-size: 13pt;">Μέσα
στο δέρμα.</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 17.3333px;">Ρυτιδωμένα </span><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-size: 17.3333px;">δάχτυλα </span></span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Μαγιάτικος.</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση </span><span style="font-size: 13pt;">Πρόωρος.</span><span style="font-size: xx-small;">. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Λευκός
σα το θάνατο.</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="color: black;"><span style="font-size: 13pt;"><span lang="el-GR">Με
τ</span></span></span><span style="color: black;"><span style="font-size: 13pt;">η
μαύρη γεύση της στη γλώσσα μου!</span></span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Όλος
ο κόσμος ήθελε να βρέξει εκείνη τη μέρα!</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="color: black;"><span style="font-size: 13pt;"> Σε χάιδευα στο μάγουλο γιατί πίστεψα οτι θα πονάς εκεί</span></span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="color: black;"><span style="font-size: 17.3333px;">Ήσουν</span><span style="font-size: 13pt;"> κουρασμένη από όλα </span></span><span style="color: black;"><span style="font-size: 17.3333px;">αυτά</span><span style="font-size: 13pt;">.</span></span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Και
ήθελα τόσο πολύ να σε αγκαλιάσω!!! Φοβόμουν
οτι θα σε τρομάξω...!</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Ακόμα
φοβάμαι!</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση </span><span style="font-size: 13pt;">Σε
κοίταζα μέσα στα μάτια ακριβώς.</span><br />
<br />
<div style="line-height: 115%;">
</div>
<span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση </span><span style="font-size: 13pt;">Μέσα
στα μάτια!!</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση </span><span style="font-size: 13pt;">Από
μέσα!!</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Φοβάμαι
οτι θα ξυπνήσω μπερδεμένος στα
μαλλιά σου και οτι δε θα είσαι εσύ πια...</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Πώς
θα σε </span><span style="font-size: 17.3333px;">βρω</span><span style="font-size: 13pt;"> </span><span style="font-size: 17.3333px;">μετά</span><span style="font-size: 13pt;">?</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">ΠΩΣ θα σε </span><span style="font-size: 17.3333px;">βρω</span><span style="font-size: 13pt;"> </span><span style="font-size: 17.3333px;">μετά</span><span style="font-size: 13pt;">?</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">ΠΩΣ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΜΕΤΑ</span><span style="font-size: 13pt;">?</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυσ </span><span style="font-size: 13pt;">Και
δεν μπορούσα να το </span><span style="font-size: 17.3333px;">πιστέψω</span><span style="font-size: 13pt;">… γιατί με
σκέπαζες!!</span><span style="font-size: xx-small;">. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">και
δε το πίστευα...</span><span style="font-size: xx-small;"> αΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Έλεγα
μήπως δε κατάλαβα.</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Λέω
μήπως δεν έχω καταλάβει...</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Μου
έδειξες το χέρι μου αλλά δεν είπες κάτι.</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Κοιτούσα
τα χείλη σου...</span><span style="font-size: xx-small;"> Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Μου
έδειξες το στέρνο μου τρομαγμένη αλλά εγώ κοιτούσα
τα χέρια σου.</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;">Αυτή η μυρωδιά του παλιού στα ρούχα
μας... </span><br />
<span style="font-size: 13pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 13pt;">Ξεχασμένα στο σαλόνι... </span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: xx-small;"> </span><span style="font-size: 13pt;">Τα μάτια σου χαμογελούν πιο πολύ απ'τα χείλη σου. </span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><span style="font-size: 13pt;"> Και όταν μου λείπεις σημαδεύω σιωπηλά το κρανίο μου.</span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><span style="font-size: 13pt;">Για να θυμάμαι τα κοράλλια... </span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση </span><span style="font-size: 13pt;">...που γράφουν πάνω τ'όνομα μου... </span><span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. </span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-size: xx-small;">Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση. Φαΐ, Σεξ και Ψυχανάλυση.</span><br />
<br />
<br /></div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-71409172639363570722017-08-31T22:07:00.000+03:002017-09-04T12:41:17.532+03:002<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbnnwCGpDWNdseA0zdV8F4xIDeaOEPHc_AHanlkILGT2ek2d10Gjagum7JhRxRtXNiIReKfovqzupx_oaDr3N9MYckbOCYGolnQuNz5J3OqqUywdn-vP-aPp3vpbsikgcqsT52qGX8bTmq/s1600/11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="852" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbnnwCGpDWNdseA0zdV8F4xIDeaOEPHc_AHanlkILGT2ek2d10Gjagum7JhRxRtXNiIReKfovqzupx_oaDr3N9MYckbOCYGolnQuNz5J3OqqUywdn-vP-aPp3vpbsikgcqsT52qGX8bTmq/s320/11.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;">Τη πρώτη φορά που πέθανα είδα τα μάτια σου να ανθίζουν μπροστά μου</span><br />
<span style="font-size: large;">έκατσα ξαφνικά στα σκαλοπάτια κάτω απ' το σπίτι σου χωρίς να καταλάβω ποτέ γιατί</span><br />
<span style="font-size: large;">θυμάμαι πόσο σου άρεσε να με κατηγορείς που πέθανα...</span><br />
<span style="font-size: large;">έβγαζες τα ρούχα σου και τα κρεμούσες με μανία πάνω μου</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τη δεύτερη φορά ένοιωσα την ραχοκοκκαλιά μου να πάλλεται λες και προσπαθούσε να τραγουδήσει κάτι</span><br />
<span style="font-size: large;">ήταν ανακούφιση εκείνος ο θάνατος θυμάμαι... σα να κρατάς την ανάσα σου με κλειστά μάτια στραμμένα σ' έναν ισχυρό ήλιο </span><br />
<span style="font-size: large;">το φως του ήταν τόσο δυνατό </span><span style="font-size: large;">που </span><span style="font-size: large;">τα βλέφαρα μου έβαφαν με το χρώμα του αίματος τα μάτια μου</span><br />
<span style="font-size: large;">θυμάμαι με κρατούσες αγκαλιά τότε παρ όλους τους σπασμούς που ασπάζονταν το σώμα μου</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Τη τρίτη φορά ήμουν σε ένα πέτρινο δωμάτιο όταν πέθανα</span><br />
<span style="font-size: large;">επ' έξω έτρεχαν τα αγριόχορτα, τα λουλούδια και το φως του ήλιου εκεί που τα έστελνε ο άνεμος</span><br />
<span style="font-size: large;">Γδύθηκα μόνος μου, αφουγκράστηκα για μια στιγμή (λίγο περισσότερο απο έναν αιώνα) το κυνηγητό έξω, </span><span style="font-size: large;">ξάπλωσα στο πέτρινο κρεββάτι </span><br />
<span style="font-size: large;">και μόλις έκλεισα τα μάτια μου ένοιωσα το γρασίδι, τα λουλούδια και τον ήλιο να με αγκαλιάζουν σφιχτά.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η Δεύτερη φορά μου είπαν ήταν μακράν η καλύτερη</span><br />
<br /></div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-54505928200552693812017-05-01T11:55:00.001+03:002017-05-01T12:36:49.376+03:00Εξημέρωση (ΒΡΟΧΟΣ: Κάτι να μπορώ να κάνω)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwW5gYAUwmw5KdQSsvYcJ3d_zuNdVGt4N9bI3LqlEA1sb6CYdZHuM2QzhqIXH4lwxOf1K1mNdvOAhNlc6ezJumxQ81zvxuUOL9kgeBM8UOqkZbSB1cndc_OP08Uh81rOIS9NzsuKtsoiHL/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwW5gYAUwmw5KdQSsvYcJ3d_zuNdVGt4N9bI3LqlEA1sb6CYdZHuM2QzhqIXH4lwxOf1K1mNdvOAhNlc6ezJumxQ81zvxuUOL9kgeBM8UOqkZbSB1cndc_OP08Uh81rOIS9NzsuKtsoiHL/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" /></a></div>
θα εξημερωθώ,<br />
κάποια νύχτα απ όσες έρθουν<br />
θα σε χρειαστώ<br />
<br />
βλέπω πάντα στ' όνειρο μου<br />
ένα μικρό σταυρό<br />
που έχει επάνω χαραγμένο<br />
ένα μικρό Χριστό<br />
<br />
τ΄όνομά μου ψιθυρίζει<br />
πάνω απ'το σταυρό<br />
με κοιτάζει πια στα μάτια<br />
για να εξημερωθώ</div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-56237957921787477882017-03-20T10:52:00.008+02:002017-03-20T11:53:27.393+02:00...όταν είδα το πρόσωπο σου χαρούμενο, να λάμπει μέσα στη πιο κουρασμένη μέρα και νύχτα της ζωής μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj6kkxT7ExX4TvtHY9EegoAutM9Xf63f0hLZeIuTLk_p0hhMH1ED1ZoMa-PWzk-59yKTjUflmcQttl6-aGqZV6hGr863LlBH1e5LqOfq4fNdB83Hhd-8lnx6aDPTKfkSQJNgiSJK4IqvzQ/s1600/17440128_10211010405728283_1261591349_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj6kkxT7ExX4TvtHY9EegoAutM9Xf63f0hLZeIuTLk_p0hhMH1ED1ZoMa-PWzk-59yKTjUflmcQttl6-aGqZV6hGr863LlBH1e5LqOfq4fNdB83Hhd-8lnx6aDPTKfkSQJNgiSJK4IqvzQ/s320/17440128_10211010405728283_1261591349_n.jpg" width="240" /></a></div>
Με αγκάλιασες τελευταίο. Ήθελες να μου δείξεις οτι χαίρεσαι για όλα. Με έσφιξες με τα λεπτά αδύναμα χέρια σου. Καθώς με αγκάλιαζες μου είπες: "... και συ, που με έφερες... ". Χαλάρωσες την αγκαλιά σου και μετά με έσφιξες λίγο ακόμα, δυνατότερα.<br />
<br />
"Μυρίζεις τσίπουρο" είπες, καθώς με άφηνες και γέλασες.<br />
<br />
...</div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-59122947187513422772017-03-15T22:13:00.000+02:002017-03-16T11:26:09.422+02:00the mess we're in<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/BTrGowDPjBk/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/BTrGowDPjBk?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
Κάποτε είμασταν νέοι και χαρούμενοι! Κάποτε αγαπούσαμε πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη! Χωρίς περιστροφές ... Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Χωρίς αναστροφές, με αντίθετα μηνύματα! Χωρίς να ξεχνάμε τι λέγαμε στη μέση της πρότασης! Γιατί έχει σημασία να υπάρχουμε μέχρι και αύριο! (Έχει άραγε?) Γιατί έχει σημασία να αναπνεύσουμε μέσα στη γυάλα που ζούμε σα χρυσόψαρα! (Έχει άραγε?) Τα μάτια μας γυαλίζουν τόσο όμορφα...!! Τα χείλη μας αφυδατωμένα παραμένουν πάνω μας! Τα μάτια μας πονάνε απο μέσα! <br />
<br />
Οι σκέψεις συρρικνόνονται! Γίνονται παραμύθια και ιστορίες που τελικά δεν ήθελες να πεις αλλά ήδη βρίσκεσαι στη μέση τους ξαφνικά! Και θέλω να αγκαλιάσω όλη την ύπαρξή μου, να την κάνω δικιά μου τελικά! Έτσι κι αλλιώς δεν την χρειάζεται κανείς άλλος. Έτσι κι αλλιώς οι μέρες πέφτουν απ'το παράθυρο κάθε απόγευμα.<br />
<br />
Είχα μια ελπίδα, οτι θα με πάρεις τηλέφωνο σήμερα... αλλά και μια λογική σκέψη οτι δε θα με πάρεις... Και το παραπέτασμα της πραγματικότητας είναι ήδη εδώ μπροστά στα μάτια μας. Έχω την αίσθηση οτι προχωράμε μπροστά κοιτάζοντας προς την άβυσσο πίσω μας. Έχω την εντύπωση οτι οι φωνές μας είναι μεθυσμένες πλέον. Έχω την εντύπωση οτι απο εμάς εξαρτάται αν θα είμαστε χαρούμενοι την επόμενη αιωνιότητα. Ας αποφασίσουμε αρχικά να είμαστε χαρούμενοι το επόμενο δευτερόλεπτο! Ας αποφασίσουμε οτι δεν έχουμε και πολλά να χάσουμε απ'οταν η ζωή μας μαζί τελείωσε... </div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-7846190044227552092017-02-14T19:05:00.002+02:002017-02-14T19:16:52.615+02:00"Που είναι ο Παύλος σου τώρα? " <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFRbnC3OK_OXd-rntum1c5fPF4YYsTlOBYKdiiBtt_ZgAYL0eq1jkPHWqOHbTE3JH7ZMPnsTbaiK_19-LT3S7uH_Uy5d-Khyqw-NbNkaxT7j69YCym1a2bassigMjMiKW-6q_3N-1AM5PI/s1600/dikastiro_xa3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFRbnC3OK_OXd-rntum1c5fPF4YYsTlOBYKdiiBtt_ZgAYL0eq1jkPHWqOHbTE3JH7ZMPnsTbaiK_19-LT3S7uH_Uy5d-Khyqw-NbNkaxT7j69YCym1a2bassigMjMiKW-6q_3N-1AM5PI/s320/dikastiro_xa3.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<a href="http://www.nostimonimar.gr/pou-ine-o-pavlos-sou-tora-fonazan-chrisavgites-stin-magda-fissa/" target="_blank">"Που είναι ο Παύλος σου τώρα? "</a><br />
<br />
Μάλιστα... πιο παλιά είχα γνωρίσει ένα τύπο που έλεγε οτι ήταν ρατσιστής και εθνικιστής. Και πράγματι ήταν. Αυτό, πριν ακόμα μπει στο πολιτικό σκηνικό και στη βουλή η χρυσή αυγή. Τότε, με ενδιέφερε να καταλάβω για πιο λόγω κάποιος μπορεί να έχει αυτές τις απόψεις. Για πιο λόγο κάποιος να έχει τέτοιο πάθος μέσα του εναντίων άλλων ανθρώπων που δε ξέρει.<br />
Ήταν φίλος μιας φίλης και όποτε βρισκόμασταν σε κοινή παρέα προσπαθούσα να ακούσω όσα είχε να πει, χωρίς να προβάλω καθόλου την δικιά μου αντίθετη άποψη. Το πρόβλημα βέβαια, ήταν οτι δεν υπήρχε άποψη πάνω στο θέμα απο την πλευρά του, παρά μόνο μια έντονη και εμμονική πίστη οτι τα πράγματα είναι "έτσι όπως τα λέω". Οι Αλβανοί είναι κλέφτες, οι Τούρκοι και οι Εβραίοι πρέπει να πεθάνουν, η Μακεδονία Ελληνική κτλ κτλ.<br />
Τον άκουσα 2-3 φορές χωρίς να του φέρνω αντιρρήσεις. Μετά άρχισε να επαναλαμβάνεται. Άρχισα τότε λοιπόν να τον ρωτάω πραγματικά αυτά που ήθελα να τον ρωτήσω. Αν έχει γνωρίσει ποτέ κάποιον Αλβανό που ήταν κλέφτης, αν πιστεύει οτι όλοι οι Τούρκοι θέλουν να σκοτώσουν Έλληνες κτλ κτλ. Ο Αντρέας (έτσι τον έλεγαν) μιλούσε πολύ γρήγορα και κοφτά. Μου θύμιζε ριπή πυροβόλου ο τρόπος που μιλούσε. Όταν τον ρωτούσα λοιπόν πράγματα που δεν του άρεσαν, σταματούσε και με κοίταζε με τα μεγάλα γουρλωμένα μάτια του... για 2-3 δευτερόλεπτα και... δεν απαντούσε τίποτα. Απλώς συνέχιζε να επαναλαμβάνει αυτά που έλεγε πριν σα χαλασμένο πικάπ. Καμία αλληλεπίδραση... κανένα ενδιαφέρον για συμμετοχή σε συζήτηση. Δε το έκανε αυτό επειδή με αγνοούσε ή επειδή είχε θυμώσει μαζί μου. Τίποτα απο τα 2 δεν ίσχυε. Απλώς δε μπορούσε να εξηγήσει ούτε και ο ίδιος για πιο λόγο πίστευε τόσο έντονα και τυφλά αυτά που πίστευε.<br />
<br />
Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός και είχε πεθάνει ένα χρόνο πριν... Από τότε ήταν που είχε υιοθετήσει αυτές τις απόψεις ο Αντρέας πολύ πιο έντονα.<br />
<br />
Ο Αντρέας (και ο εκάστοτε Αντρέας), είχε ανάγκη να μισήσει κάποιον. Είχε μια τεράστια πλημμύρα μέσα του, που τον έκανε να χρειάζεται κάποιον να κατηγορήσει, κάποιον να μπορεί να ξεσπάσει και να βγάλει όλη την χωλή που έκρυβε μέσα του.<br />
<br />
Μπορεί λοιπόν, ο Αντρέας αν του μιλήσουμε και του εξηγήσουμε κάποια πράγματα, να τα καταλάβει και να μην έχει τέτοιες "απόψεις"?<br />
ΟΧΙ!<br />
Και γιατί αυτό?<br />
Επειδή αυτό που έχει ο Αντρέας δεν είναι άποψη αλλά είναι συναίσθημα-ανάγκη του. Όσο και να <b>συζητήσεις </b>με κάποιον αραχνοφοβικό το οτι δε μπορεί μια αράχνη να τον βλάψει, (εκτός αν βρίσκεστε στον Αμαζόνιο) δε πρόκειται να του αλλάξεις γνώμη.<br />
<br />
Τα παιδιά λοιπόν, όταν είναι μικρά και πάνε στο σχολείο, μαθαίνουν πράγματα και μορφώνονται. Όταν κάποιος είναι 20 χρονών έχει πάρει την μορφή του. Αν έχει μείνει κάποια παραμόρφωση μέσα του, τότε είναι πάρα πολύ δύσκολο να την διορθώσουμε. Γιατί όσο μεγαλώνουμε ο πηλός μέσα μας αρχίζει και στερεοποιείται, παίρνοντας την τελική μορφή του... ανάλογη της μόρφωσης και άλλων... Τέτοιου είδους λοιπόν, κακοτεχνίες και παραμορφώσεις της ψυχής, αν πιστέψουμε οτι μπορούν να διορθωθούν με λόγια, είναι σα να περιμένουμε να αλλάξουμε το σχήμα του στερεοποιημένου πηλού με την δύναμη του ανέμου. Θα χρειαστεί πολύ δυνατός άνεμος για πολλά χρόνια για να έχουμε κάποια μικρά αποτελέσματα πάνω στον παραμορφωμένο πηλό. Αυτό που καταλαβαίνουμε λοιπόν, οτι χρειάζεται, είναι ένα σφυρί, ένα καλέμι και ένα δυνατό χέρι για να σπάσει αυτό το μόρφωμα που λέγεται χρυσή αυγή.<br />
<br />
<br /></div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-6893160255731120012017-02-13T00:00:00.001+02:002017-02-13T00:01:37.126+02:00Άντε πάλι με τους λύκους...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhar1cmUdX4Bv3t0ry32I6dVQivXUoy7HsBk52mqnHGpozywPxTfoH1fPl6UIL29QzH7SurmYSclR6iNqgOEp_JYLMdXHKa6DnVxpMP1ljtm3GVLoMuivS2QUuokGOjFoaG_5aD3Il7LXKM/s1600/ded5133de40ef2e2f4e0815aef640c2b.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhar1cmUdX4Bv3t0ry32I6dVQivXUoy7HsBk52mqnHGpozywPxTfoH1fPl6UIL29QzH7SurmYSclR6iNqgOEp_JYLMdXHKa6DnVxpMP1ljtm3GVLoMuivS2QUuokGOjFoaG_5aD3Il7LXKM/s320/ded5133de40ef2e2f4e0815aef640c2b.jpeg" width="320" /></a></div>
Είμαι ο λύκος μέσα στο πλήθος<br />
<div>
ξεκουράζω τα δόντια μου μέσα στο στόμα μου</div>
<div>
κάθε πρωί φοβάμαι οτι θα ανακαλύψουν</div>
<div>
τη γούνα μου και τα θολά μου μάτια</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Καμιά φορά πριν τους μιλήσω γρυλίζω λίγο</div>
<div>
και αυτοί με κοιτούν με τα αμήχανα χαμόγελά τους</div>
<div>
η μοναξιά μου με κάνει κάθε τόσο</div>
<div>
να δαγκώνω τη καρδιά μου</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η γούνα μου δε με ζεσταίνει πια</div>
<div>
όσους θυμάμαι έχουν φύγει μακριά</div>
<div>
και γω κρύβομαι όλο και πιο βαθιά</div>
<div>
στη σκονισμένη μου σπηλιά</div>
</div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-12464742866097741442017-02-05T23:12:00.001+02:002017-02-19T14:46:58.885+02:0094<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlJjf-MV0RjNOiLkhYsTHnj9N7uz9OPvVTDXlOfLQyFDJ1AQKbNB4ARF8SqPsm-aILbascxs-epimXbtbpqITcYosSwFY6zjAfyQdTjJxozMo1Fwi-Ky7lAzImBIvJwvhAV3QImMUGPwE5/s1600/red-chalk-sketch.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlJjf-MV0RjNOiLkhYsTHnj9N7uz9OPvVTDXlOfLQyFDJ1AQKbNB4ARF8SqPsm-aILbascxs-epimXbtbpqITcYosSwFY6zjAfyQdTjJxozMo1Fwi-Ky7lAzImBIvJwvhAV3QImMUGPwE5/s320/red-chalk-sketch.jpg" width="320" /></a></div>
Απ'όταν πέθανε η γιαγιά μου ο παππούς μου μένει μόνος του στο σπίτι. Είναι 94 τώρα. Πηγαίνω τα Σάββατα και τρώμε μαζί. Μου λέει ιστορίες απ'όταν ήταν νέος... Μου λέει να πιούμε ένα ουζάκι... τις 11μιση το πρωί... και το πίνουμε. Πίνουμε και δεύτερο... Ο παππούς μου ξεχνάει με ταχύτητα αστραπής. έχουμε τα ποτήρια μας γεμάτα πάνω στο τραπέζι και αρχίζει: "Θες λίγο ούζο?" "Μωρέ βάλε λίγο ούζο να πιεις" " Με νερό λίγο ... έτσι για τη γεύση". Το θέμα παραμένει πάντα το ίδιο! Ας ζήσουμε λίγο περισσότερο, ας αγαπήσουμε και ας αγαπηθούμε <u>από αυτούς που είναι ικανοί</u> για κάτι τέτοιο, ας αφήσουμε τη πνοή μας να αιωρηθεί μαζί με τα λόγια μας σα καπνός πάνω από το "γιορτινό" τραπέζι και ας αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλο με τη ματιά του! Για το δρόμο που μας έφερε εδώ και για το τραπέζι που μας περίμενε να καθίσουμε. Γιατί τίποτα δεν είναι πιο όμορφο από το να μην κοιτάς το ρολόι τις 11 μισή το πρωί.</div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-67489397151254289292017-01-21T17:24:00.000+02:002017-06-10T13:01:09.451+03:00Παρασκευή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_yohGP8qqBG2P6-fSoHckieHOpY1y37GPJPIRXALGpMzx0-5t2kQwEH-4bkuIFuRInCtN-UGxFdWNhN43qAhvt1Pf_VGQro8fo_cetiZtjy4S2Iz6eCma8tAA6IAo2RuN5x7l-XS0HjMs/s1600/16216434_10210480100670988_145982454_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_yohGP8qqBG2P6-fSoHckieHOpY1y37GPJPIRXALGpMzx0-5t2kQwEH-4bkuIFuRInCtN-UGxFdWNhN43qAhvt1Pf_VGQro8fo_cetiZtjy4S2Iz6eCma8tAA6IAo2RuN5x7l-XS0HjMs/s320/16216434_10210480100670988_145982454_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
...χτες και ήθελα να βγω εξω. Έβρεχε τρεις μέρες τώρα και βαριόμουν όσο βαριόσουν και συ να βγεις. Πήρα τον Μάριο και παρόλο τον πονοκέφαλο, κανονίσαμε να βρεθούμε τις 10μιση. Είχα πιει ένα ούζο μέχρι να έρθει. Συζητούσαμε για παλιά βιντεοπαιχνίδια που παίζαμε μικροί και προφανώς για μουσική.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Ήρθες λίγο αργότερα με μια φίλη σου και κάτσατε για λίγο μαζί μας. Όταν φύγατε ξέχασες το κινητό σου εκεί. Το είδα όταν φεύγαμε και μεις, μετά απο λίγο. Ήρθα να στο φέρω στο μαγαζί που θα πηγαίνατε μετά, αλλά βρήκα μόνο τη φίλη σου εκεί. Μου είπε οτι είχες γυρίσει να το βρεις. Της το άφησα και έφυγα. Γυρνώντας περίμενα να σε συναντήσω αλλά μάλλον είχες πάει απο τον κάτω δρόμο.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Είχα ξεχάσει να φάω το βράδυ και πήγα να πάρω κάτι να τσιμπήσω απο εκεί κοντά. Από μακριά είδα 2 τύπους να περιμένουν εκεί. Ο ένας ήταν ένας ξαδέρφος μου και ο άλλος ήταν ο Μίτσος. Είχαμε να βρεθούμε πολύ καιρό και απο τον ενθουσιασμό του να με αγκαλιάσει άδειασε σχεδόν όλη τη σως απο το πανίνι στη πλάτη του μπουφάν και στο παντελόνι μου. Τα είπαμε λίγο εκεί και δεν δέχθηκε να μην πάω μαζί του στο τσιπουράδικο. Όταν μπήκαμε είδα τον Σωτήρη και πήγα και τον χαιρέτησα. Ήταν εκεί και η Ναταλία. Είχαμε καιρό να βρεθούμε και ήρθε χαρούμενη να χαιρετηθούμε. Είπαμε όπως πάντα, να κανονίσουμε να βγούμε. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κάθισα λίγο με τη παρέα του Μίτσου και λέγαμε ανέκδοτα και χαζογελούσαμε. Κατά τις 4 είπα να φύγω. Στο δρόμο για το σπίτι βρήκα τον Ρέμτσακ μαζί με τον Φούρη και έναν άλλο τύπο να γυρνάνε σπίτι. Μετά κατάλαβα οτι βρήκα τον Ρεμτσακ μαζί με έναν τύπο, να "κουβαλάνε" σπίτι του τον Φούρη γιατί ήταν κομμάτια. Έφτασα σπίτι, έβαλα στο πλυντήριο το μπουφάν και τα ρούχα μου και αποκοιμήθηκα λίγο πριν ακουμπήσω στο μαξιλάρι.<br />
<br />
Είδα τα πιο μπερδεμένα όνειρα που έχω δει ποτέ... </div>
</div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1214716857866684829.post-88103429932304524772016-12-25T21:26:00.003+02:002016-12-25T21:26:55.866+02:00Ονόματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw8Al1PvdBqqf98MYkTtLc6bZZmeiGmOEoMbpP5V-apNg3ib6VlsDlLqctStNgOVPj3eGArdYPvjOAZP9GC6zeqj6qUl6uoa7tq3unOrjNPrpTZA-1tAUR5h3xXCNgHug7-D6pn3e_R9ma/s1600/solids-black.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw8Al1PvdBqqf98MYkTtLc6bZZmeiGmOEoMbpP5V-apNg3ib6VlsDlLqctStNgOVPj3eGArdYPvjOAZP9GC6zeqj6qUl6uoa7tq3unOrjNPrpTZA-1tAUR5h3xXCNgHug7-D6pn3e_R9ma/s320/solids-black.jpg" width="320" /></a></div>
Πριν ενάμιση χρόνο περίπου όταν είμασταν για μπάνιο στο Βίδο μου είπες οτι θα φύγεις. Είχα αφήσει τη δουλειά μου και το ¨σχέδιο¨ ήταν να κάνουμε ένα κέντρο μαζί. Θα δίδασκα μαθηματικά, φυσική και ότι άλλο, σε παιδάκια. Έφυγες το Σεπτέμβρη.<br />
Μετά απο 2 μήνες η Έλενα με διέγραψε απο το Φου Μπου γιατί όπως μου είπε δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε, μετά απο μια συζήτηση που είχαμε...<br />
Το ίδιο καλοκαίρι η Ειρήνη έφυγε απο Κέρκυρα και μετακόμισε τελικά Αθήνα. Κατάφερνε να με κάνει χαρούμενο πάντα η Ειρήνη και με ρωτούσε πάντα τις πιο όμορφες ερωτήσεις.<br />
Μετά απο λίγο καιρό έμαθα πραγματικά τι τύπος είναι ο Νίκος και διάλεξα να μην ασχοληθώ πια μαζί του.<br />
Άρχισα να κάνω παρέα με τη Μάρα τότε πολύ περισσότερο. Με έκανε να νοιώθω οτι δεν έχουν διαλυθεί όλα, με έκανε να μπορώ να υποκρίνομαι οτι όλα ήταν ΟΚ. Έκανα παρέα και με την Χριστίνα πολύ. Βρισκόμασταν σπίτι του Μάριου.<br />
Το χειμώνα θυμάμαι που τα πρωτοβρόχια είχαν έρθει στην ώρα τους και οτι άλλαξε η σχέση που είχα με τη Νεφέλη.<br />
Πέρασα το χειμώνα με τη Μάρα, την Χριστίνα, το Μάριο, το Ραράκο. Με τη Μάρα βγαίναμε και πίναμε κάθε μέρα. Τα Σάββατα ακόμα πηγαίνω στο παππού μου και τρώμε μαζί. Κάποιες φορές κλαίει καθώς θυμάται τα παλιά και μου λέει οτι η ζωή του πέρασε. Του λέω οτι είναι μια ωραία ζωή απ'όσο την έχω δει μέσα απο τις ιστορίες που μου επαναλαμβάνει κάθε εβδομάδα και μακάρι να ζούσαν όλοι παρόμοια πράγματα. Μετά πίνουμε κρασί και τραγουδάμε μαζί.<br />
Γνώρισα τον Τάκη και κάναμε άλλο ένα συγκρότημα. Κάναμε παρέα και κατάχρηση στο αλκοόλ. Κάναμε και ένα live μετά απο 6 πρόβες την Άνοιξη μαζί με Deadfile.<br />
Όλο αυτό το διάστημα ήμουν φοβερά νευριασμένος. Είχα μια πολύ μεγάλη οργή μέσα μου που με εξουθένωνε. Νόμιζα οτι το διοχέτευα στα live και στη περιοδεία με τα "παλιόπαιδα". Το διοχέτευα και στους γύρω μου. Τσακωνόμουν με το Βασίλη για πράγματα που τώρα μοιάζουν ασήμαντα.<br />
Νομίζω είχα δει ένα ντοκιμαντέρ, κάποια στιγμή, που έδειχνε μια αγέλη λύκων. Ένας απο αυτούς είχε αρρωστήσει και πόναγε. Γινόταν επιθετικός με τους υπόλοιπους χωρίς κάποιον λόγο. Γρύλιζε και κάποιες φορές είχε επιτεθεί σε κάποιους άλλους λύκους.<br />
Έκανα παρέα και με τον Γρηγόρη. Ένοιωθα οτι για κάποιο λόγω βλέπαμε τον κόσμο πίσω απο το ίδιο πρίσμα.<br />
Το καλοκαίρι γνώρισα τη Σοφία.<br />
Η Χριστίνα μετακόμισε στους γονείς της στην Αθήνα για να καταλάβει οτι δεν της αρέσει εκεί, να γυρίσει πίσω εδώ και τελικά να ξαναπάει στην Αθήνα γιατί την δέχτηκαν σε μια αίτηση για δουλειά που είχε κάνει πριν φύγει απο εδώ.<br />
Ο Γρηγόρης έφυγε για Αθήνα γιατί δεν είχε δουλειά εδώ το χειμώνα.<br />
Η Μάρα τελείωσε με την σχολή της, ξενοίκιασε και έφυγε για Θεσσαλονίκη.<br />
Η Σοφία νομίζω περισσότερο προσπαθούσε να προστατευτεί πάρα κάτι άλλο...<br />
Ο Τάκης έφυγε και αυτός για Αθήνα όταν άρχισε να τον πολεμάει πάλι ο εαυτός του.<br />
Ο Μάριος θα φύγει τον Ιανουάριο για να βρει την Χριστίνα στην Αθήνα.<br />
Η Νεφέλη με παίρνει τηλέφωνο για να με ρωτήσει για τον ΟΑΕΔ<br />
... εσύ έχεις να με πάρεις απο τότε.</div>
teohttp://www.blogger.com/profile/00166793571363010076noreply@blogger.com0