Αμήν

Ο Θεός πέθανε μια μέρα απ'το κρύο
Τον βλέπουμε καμιά φορά ριγμένο σε μια καρέκλα στο σαλόνι.
τώρα το φως Του έρχεται μόνο απ'τον ουρανό
κάποιες φορές μας δέχεται και άλλες μας παγώνει

Παρακαλώ οι τάφοι μας να είναι πιο ζεστοί
σε κάποιο δάσος από έλατα βαλμένοι
να μας ξεχάσετε όσο πιο γρήγορα μπορείτε
να μας ξεχάσετε για να μας ξαναβρείτε

Και αν θέλουμε κάποιες φορές να κλαίμε,
τουλάχιστον θα κλάψουμε σα λύκοι
κι'αν θέλουμε κάποιες φορές να ζούμε
τουλάχιστον θα ζήσουμε σαν ηλιαχτίδες πριν τη δύση

"Κλεμμένο"

Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις
Σαν λεπίδι το χαμόγελο στα χέρια
δεν περάσανε οι μέρες απτή πόρτα (μας)
και το υπόγειο γεμίζει με σκουριά

Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις
όταν κοιτάζουμε τον ήλιο σα θεό
μέσα στο σπίτι μας ο ίσκιος ανασαίνει
μας θυμίσει τον άνεμο να μην κάνουμε νερό

Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις
όταν δαγκώνεις τη φωνή σου στο σκοτάδι
Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις
κάθε πρωί που τα μάτια σου ανοίγουν από ανάγκη


Κάψτε το φως...
Θάψτε το φως