Δεν χρειάζεται τίποτα τελικά
ούτε καν ένας ήχος,
ούτε ένα τρίξιμο για τις ζωές μας
Οι ανεμόμυλοι πάνω στην πλαγιά
σταμάτησαν για μια στιγμή μόνο να γυρίζουν
Ο κόσμος μετά συνέχισε να τρίζει και να περιστρέφεται γύρω μας
Όταν γυρίσαμε σπίτι βρήκαμε το ποτήρι μας ραγισμένο πάνω στο τραπέζι
και το κλειδί στην πόρτα έμοιαζε τόσο ξένο
Οι φωτογραφίες στο σαλόνι...
ξεθωριασμένες τώρα
Δεν άντεξα να κοιταχτώ στο καθρέφτη
με κλειστά τα μάτια, φαντάστηκα να ξαπλώνω στο κρεβάτι και να περιμένω να κοιμηθώ.
