Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις
Σαν λεπίδι το χαμόγελο στα χέρια
δεν περάσανε οι μέρες απτή πόρτα (μας)
και το υπόγειο γεμίζει με σκουριά
Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις
όταν κοιτάζουμε τον ήλιο σα θεό
μέσα στο σπίτι μας ο ίσκιος ανασαίνει
μας θυμίσει τον άνεμο να μην κάνουμε νερό
Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις
όταν δαγκώνεις τη φωνή σου στο σκοτάδι
Σαν καρφιά να καρφώνονται οι λέξεις
κάθε πρωί που τα μάτια σου ανοίγουν από ανάγκη
Κάψτε το φως...
Θάψτε το φως
