Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

Ανθολόγιο Ξεχασμένων και Αλλόκοτων Ποιημάτων


(Χειμώνας 2015)

Σήμερα στο σπίτι μου δεν ανασαίνω
βρίσκεται στο πιο σκοτεινό βυθό
ούτε το φως να ανάψω δε μπορώ
γιατί έχω τη καρδιά μου δεμένη εδώ


Σήμερα στο σπίτι μου δεν ανασαίνω
Σήμερα δε πέρασες από εδώ
Και'χω και αυτόν το δαίμονα να περιμένω
κάθε φορά που ξυπνάω και πριν κοιμηθώ


Σήμερα στο σπίτι μου σε περιμένω
έδωσα στους λύκους μου φαγητό
Έξω απ΄το παράθυρο δεν ανασαίνω
και οι λύκοι τώρα ονειρεύονται το βυθό




(3/8/2009)

3 Αυγούστου ο καθένας μας θα πάει εκεί που θέλει
τ'ονομά σου ονομάζουν οι αγγέλοι

3 Αυγούστου όποιος έρχεται μαζί μας θα το ξέρει
οι πιο πολλοί περιμένουν μεθυσμένοι

3 Αυγούστου όταν ο άνεμος μας πιάνει απ΄το χέρι
στα σοκάκια τριγυρνάμε ξεχασμένοι

3 Αυγούστου το μικρότερο μεγάλο καλοκαίρι
μην το αφήσεις να σε αφήσει από το χέρι





(1/1/14)

τα πιο όμορφα μάτια μας

ξεγελάνε τη θλίψη

και αυτά τα χαμόγελα

μείναν για μια στιγμή αιώνια στα χείλη


Τραγουδήσαμε τόσο αβίαστα, λες και είμασταν, μόνος του ο καθένας μες το δωμάτιο







 (9ος 2013)

Κανείς δε το φαντάστηκε νομίζω

και γούρλωσαν όλοι τα μάτια

είμαστε ώριμοι ή

είμαστε μορφωμένοι

και κρατάμε στα χέρια μας ένα μικρό Σατανά

από κερί και από λιβάνι

μας κάνει όλες τις χάρες

μας βγάζει βόλτα την Κυριακή

και δε ξέρουμε καν πως τον λένε

αρκεί να μας ταΐζει...


Για να ξεκουραστούμε πιο γρήγορα

Για να φτάσουμε πιο γρήγορα

Για να κοιμηθούμε πιο γρήγορα

Για να έρθει πιο γρήγορα το τέλος


Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

Like

Μ'αρέσει ο ήχος του κασετόφωνου το καλοκαίρι.
μ'αρέσουν τα σκισμένα παπούτσια, τα φορεμένα παπούτσια
τα ξεφτισμένα ρούχα και οι τρύπιες μπλούζες
μ'αρέσουν οι θολές φωτογραφίες
οι ταινίες σε παλιό φιλμ
τα σκονισμένα αυτοκίνητα
και τα αξύριστα γένια
τα πολυκαιρισμένα σακβουαγιάζ χωρίς ρόδες
μ'αρέσουν τα μισοξεβαμμένα νύχια, τα μαύρα μισοξεβαμμένα νύχια
και αυτό που εσείς λέτε οτι βγήκε η "ρίζα" στο βαμμένο μαλλί
μ'αρέσουν οι σκουριασμένοι μαγνήτες στη κιθάρα μου και τα σκονισμένα πετάλια μου
τα φυτά που έχουν αρχίσει να τυλίγουν τα κάγκελα του μπαλκονιού
... τα λίγο σκουριασμένα κάγκελα του μπαλκονιού
Μ'αρέσουν τα κακοπαιγμένα ακόρντα
που κάνουν τη φωνή σου να βγαίνει πιο αληθινή, πιο μπερδεμένη, πιο θυμωμένη
Μ'αρέσουν οι φωνές που δεν προσπαθούν να βρουν τις νότες
γιατί είναι το λιγότερο που τις ενδιαφέρει
Μ'αρέσουν τα θολωμένα γυαλιά με κόκκους άμμου στις άκρες τους
Μ'αρέσουν οι κινήσεις των χεριών όταν κάποιος μιλάει
Μ'αρέσουν οι άνθρωποι που τους ενδιαφέρει περισσότερο να ζουν από το να είναι ζωντανοί
Μ'αρέσουν τα αυτοκίνητα με μουδιασμένα φρένα και τεμπέλικα τιμόνια.
Μ'αρέσει να φοράω γυαλιά όταν διαβάζω και λίγο πριν πέσει ο ήλιος
Μ'αρέσει η μάσκαρα να λερώνει
τις άκρες των ματιών σου
Μ'αρέσει να φοράς σαν φουλάρι στο λαιμό σου ενθύμια και δώρα σκισμένα
Μ'αρέσουν τα μαύρα ρούχα
και τα πολύχρωμα βλέμματα
Μ'αρέσει η μυρωδιά των νυχτολούλουδων το απόγευμα
και των φρεσκοπλυμένων ρούχων το πρωί
αφού όμως πρώτα έχεις κοιμηθεί με αυτά
Μ'αρέσουν τα γράμματα, γραμμένα σε χαρτί, που είναι δυσανάγνωστα σαν και αυτά εδώ.

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Κοινά μυστικά της πόλης

Αμερικάνικη επαρχία
ερωτευμένοι ανήλικοι
και ματωμένες ρινίτιδες
φοβισμένες λέξεις και βραδινά φώτα
μέσα σε αγροκτήματα
μέσα σε ξύλινα σπίτια
που οι τοίχοι τους καταστρέφονται τόσο εύκολα
με τσεκούρια ή με σφυριά
όταν ο ήλιος είναι τόσο φωτεινός
που ξέρουμε οτι όλη η ζέστη
είναι μαζεμένη γύρω από τη καρδιά μας
μισοαφηρημένοι έρωτες
κρυμένοι άγαρμπα μέσα
σε κουβέρτες στο υπόγειο
καθώς το φως μπαίνει σε λωρίδες
πάνω απ'το κεφάλι σου
χαμόγελα με απέλπιδες ματιές
το τέρας κρύβεται πάντα κάτω 
από το κρεβάτι μας 
cinema και ποπ-κορν
...
λεωφορεία παρατημένα να σκουριάσουν
παλιές φωτογραφίες σου 
στο υπολογιστή μου
και μέσα στο στομάχι μου
τα όπλα είναι που κάνουν αυτό το κρότο
όταν εκπυρσοκροτούν
και αλλάζουν την μυρωδιά του σώματός μας
μυρωδιά από μέταλλο
...
ανεξέλεγκτες ματιές
γεμάτες λάμψεις
τα φώτα σβήνουν στην ύπαιθρο
με λερωμένους καθρέφτες 
και ματωμένα ξυράφια
ποτέ
δε
φανταζόμουν
οτι 
θα
μπορούσες
αλήθεια
να το κάνεις αυτό
αλατόνερο
μέσα σε πισίνες
τα μεσάνυχτα
όταν ανοίξεις τα μάτια σου
θα είμαι πιο κοντά
όταν ανοίξεις τα μάτια σου
οι ανάσες μας θα χορεύουν 
και τα χείλη μας ίσος να φιλιούνται 
βρεγμένα από δικά μας, αλμυρά δάκρυα