Χτές το βράδυ...

Κοίταζα το φως της λάμπας μέχρι να θυμηθώ τα μάτια σου. Περπάτησα μίλια σήμερα...από την μία άκρη του σπιτιού στην άλλη. Σκέφτομαι: "Μπορώ να γράψω οτιδήποτε", αλλά γράφω ότι με βλέπω, στον αντικατοπτρισμό απ' το τζάμι, να γράφω στο σημειωματάριο που μου χάρισες. Ακούω το ψυγείο...ακούω τον θόρυβο των ηλεκτρικών συσκευών και την μοναξιά μου να ουρλιάζει καθισμένη δίπλα μου στο καναπέ.

Ήπια λίγο ούζο σήμερα και θυμήθηκα την πλατεία Όλγας και το παγκάκι που καθόμασταν. Τα δέντρα έστελναν τα φύλα τους πάνω μας όταν καθόμασταν εκεί. Τα μοβ φύλλα και άνθη τους...Κάλυπταν όλο το πεζοδρόμιο της πλατείας και το χρωμάτιζαν με μοβ πινελιές. Καθόμασταν και κοιτούσαμε το γρασίδι και τα δέντρα απέναντί μας. Σου κρατούσα το χέρι...και συ, με φιλούσες στον κρόταφο, για να γυρίσω να κοιτάξω τα λαμπερά μάτια σου και να έρθουν οι ανάσες μας πιο κοντά.

Ήπια και λίγη μπύρα και μαγείρεψα σήμερα...για να θυμηθώ πιο ζωντανά την γεύση του φαγητού όταν τρώγαμε μαζί. Κοίταζα τις φωτογραφίες μας καθώς σου μιλούσα στο τηλέφωνο. Τώρα περιμένω, ακούγοντας τα δευτερόλεπτα να αντηχούν μέσα στο δωμάτιο.