Σταθμός

Οκ... οκ... Γιατί, έχω αρχίσει και πιστεύω πια, ότι κάποιος μου κάνει πλάκα... Κάποιος που ελέγχει τα κοσμικά δρώμενα με κάποιο μαγικό τρόπο το τελευταίο χρόνο σπάει πλάκα μαζί μου. Οκ είπαμε... πάει ένας, πάνε δύο, πάνε τρεις (για αυτήν θα μου πεις το ήξερες...) πάνε τέσσερις κτλ κτλ... αλλά κάτσε λίγο... κάθε άνθρωπος που γνωρίζω δηλαδή? Δε ξέρω... μήπως είναι και κάποιο σημάδι σκέφτομαι από την άλλη. Σα να σου λένε "Σήκω και φύγε και συ αγόρι μου! Τί δε καταλαβαίνεις? Πόσο πιο ξεκάθαρα να το κάνουμε πια?" Δεν έχω που να πάω και γω βέβαια... αλλιώς μάλλον θα ήμουν κάπου αλλού τώρα.

Δε ξέρω πια... Με κουράζουν όλα αυτά... πάρα πολύ. Πλέον δε μπορώ ούτε να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ ότι βρισκόμαστε σε μια αναμονή για κάτι οριστικό... Ακόμα και με πολύ μικρά πράγματα. Με άτομα που έχω γνωρίσει εδώ και κάνα μήνα, και τα συμπαθώ, και πιστεύω οτι θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε, να μιλήσουμε με τα ίδια χρώματα. Παρόλο που τα ξέρω τόσο λίγο, πλέον μου φαίνεται αβάστακτο όλο αυτό, απύθμενα κουραστικό και ψυχοφθόρο. Που στην πραγματικότητα δεν είναι. Αλλά αλήθεια... κουράστηκα... πρέπει με κάποιο γαμημένο τρόπο να ξεκουραστώ... αλήθεια... Θέλω επιτέλους να συμβεί κάτι καλό! Κάτι...