αρκετά...
φτάνει με τα λερωμένα βλέμματα
μας αρκεί μόνο πλέον η θύμησή τους
φτάνει με τα μαραμένα λουλούδια στο σαλόνι
πόσα χρόνια είναι εκεί?
Φτάνει πια με τις πρόχειρες λέξεις τυλιγμένες σε απογεύματα
δε γίνεται πια να μην είναι δροσερός ο ουρανός μας
δε γίνεται να μην ανοίγουν τα μάτια μας το πρωί
φτάνει με τις τύψεις κρυμμένες σε αποχαιρετισμούς
Έβγαλα επιτέλους, τις πέτρες απ΄το στόμα μου
και περιμένω τώρα να φυτρώσουν.
και περιμένω τώρα να φυτρώσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου