Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Μαρμότα

... μισομεθυσμένος κατά τις 10-11 κατά μέσο όρο... Μπορεί να ξυπνήσω και τις 8 ή τις 12 πιο σπάνια. Τις 11 έχω πρόβα ας πούμε και έρχεται ο Π. και με παίρνει με το αυτοκίνητο κατά τις 11μισή. Κάνει το κόπο να ανέβει σπίτι μου στο 1ο όροφο, για να μου κουβαλήσει τη βαλίτσα με τα πετάλια. Μετά την εγχείρηση για την κήλη δεν μου επιτρέπω να κουβαλάω βαριά πράγματα και τα πετάλια ζυγίζουν καμιά 20ρια κιλά.

Στη πρόβα δε θα δουλεύει αρχικά ο ενισχυτής μου γιατί ο Ν. ήθελε να δοκιμάσει ένα (τεχνικοί όροι) και αποσύνδεσε τα (τεχνικοί όροι) από τον ενισχυτή μου για να συνδέσει το (τεχνικοί όροι) αλλά ξέχασε να τα ξανασυνδέσει. Θα πάρω έναν άλλο ενισχυτή που θα βρω πίσω από την κουρτίνα του stage και θα συνεχίσουμε την πρόβα για 2-3 ώρες. Στα τελευταία 2-3 κομμάτια που θα παίξουμε θα έρθει κάποιος να μας χαιρετήσει και να δει την πρόβα. Μπορεί να περάσει ο ιδιοκτήτης του χώρου ο Ν. που πέρασε να κάνει μια δουλειά, ή η Μ. με την αδερφή της και την Χ. .

Όταν τελειώσουμε θα μαζέψουμε και θα βγούμε έξω εντυπωσιασμένοι από το πόσο φωτεινός είναι ο ήλιος. Κάποιοι θα πάνε για καφέ, μπορεί να πάω και γω καμιά φορά. Όμως τώρα θα πάω με τον Π. σπίτι και στο αυτοκίνητο θα λέμε πως πήγε η πρόβα. Θα φάω ότι μαγείρεψα χτες ή θα μαγειρέψω κάτι. Θα κοιτάζω το facebook μέχρι να τερματίσω το scroll down και μετά θα ξεκινήσω απ'την αρχή... Θα χαζέψω στο you tube και θα απαντήσω σε κάνα τηλέφωνο κατά τις 7 που θα μου λέει να πάμε καμιά βόλτα κατά τις 8 με την Μ. . Θα πάμε στη πλατεία και μπορεί και στην θάλασσα. Ακολουθεί καφεδάκι στην "Αρκούδα" με μια πιο μεγάλη παρέα απ'την οποία μαθαίνω γιατί δε δούλευε ο ενισχυτής το πρωί και μετά το γράφω παραπάνω. 

Κατά τις 10 και, θα πάω να δω την Χ. που παίζει σε μια εκδήλωση που θυμίζει πάρτι μικρομασώνων της Κέρκυρας. Τέχνη με οδηγίες χρήσης: Σε ένα μπολ βάζουμε το βιολί - τσέλο με απαγγελία ποίησης, φουλάρια, μπλε-κόκκινο φωτισμό και την χορωδία φωνών ενός Κερκυραϊκού συλλόγου, προσθέτουμε νερό και ανακατεύουμε καλά. Βγαίνουμε έξω και συζητάμε με τον Μ. για αυτό που βλέπαμε... Η random  συνάντηση της ημέρας συμβαίνει τώρα και έρχονται ο Π. και τα υπόλοιπα παιδιά. Πηγαίνουμε να καθίσουμε στα τσιπουράδικα και τελικά βρίσκουμε να καθίσουμε σε ένα ξεχασμένο τραπέζι. Ξέχασα να σας πω ότι πιο πριν είχαμε συναντήσει random και τον Γ. και είπαμε να του στείλω που θα κάτσουμε για να δει μήπως έρθει. Έρχεται και μιλάμε για το video-clip με τους παπάδες, τα άμφια, τους δαιμονισμένους και τα γουρούνια. Ο φίλος του Γ. που ήρθαν μαζί και ξεχνάω πάντα το όνομά του (νομίζω είναι Μ.) δε μιλάει και μας κοιτάζει παραξενεμένος. Του εξηγούμε για το video-clip... 

Μου στέλνει μνμ η Μ. και μου λέει ότι είναι στο μπαρ που κάναμε πρόβα το πρωί. Μου δίνει και άλλες πληροφορίες... Πηγαίνουμε εκεί με την Χ. τον Γ. και τον φίλο του. Βρίσκουμε τον Τ. την Μ. την Μ. και την αδερφή της την Ν. και τον ιδιοκτήτη τον Ν. . Πίνουμε, μιλάμε με τον Γ. και τον Ν. για μουσικές και συγκροτήματα, φλερτάρω λίγο με τη φίλη της Μ. . Χαιρετάμε τον Π. και τον Σ. που κάθονται απέναντι μας, πίνουμε, μιλάμε μπερδεμένα ξαναπίνουμε και κατά τις 3 παραπατάω προς το σπίτι. Κοιτάζω το φου-μπου και κατά τις 4 κοιμάμαι... Βλέπω πολύ συχνά το ίδιο όνειρο, ότι είμαστε μαζί σπίτι και εσύ έχεις αποφασίσει ότι θα φύγεις. Η αναμονή του ότι θα φύγεις μου φέρνει κλειστοφοβικά συναισθήματα... μοναξιά... αισθάνομαι τόσο μόνος... αναπόφευκτο... Στο τέλος από το όνειρο συνήθως κλαίω...

Ξυπνάω... (επαναλάβετε ξανά απ'την αρχή)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου