Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Τα έλεγε ο Κάφκα...

Έγραφα ένα μυθιστόρημα χτες βράδυ! Ήταν περίπου 500.000 σελίδες. Είχε να κάνει με όλα αυτά που έχουν σημασία πια, με όλα όσα πρέπει να ασχοληθούμε και με αυτά που μπορούμε να βάλουμε στην άκρη και να τα δούμε αργότερα. Κοιμήθηκα ήσυχος αλλά όταν ξύπνησα δεν μπορούσα να βρω που είχα βάλει αυτά που είχα γράψει. Δεν ήταν στην συνηθισμένη τους θέση. Δεν ήταν εκεί που τα έβαζα εδώ και τόσα χρόνια. Έψαξα στο μπαλκόνι μου, στα σκονισμένα συρτάρια μου και στα ράφια του γραφείου που τα έβρισκα συνήθως αλλά δεν υπήρχαν. Τότε προσπάθησα να θυμηθώ τι είχα γράψει αλλά δεν θυμόμουν. Δεν θυμόμουν καν για το θέμα που είχα γράψει. Απλώς ξεχείλιζα από την αγωνία και την προσμονή του να θυμηθώ κάτι που είναι πάρα πολύ σημαντικό αλλά το έχω ξεχάσει. Αγωνιούσα να ηλεκτροδοτήσω τους νευρώνες του εγκεφάλου μου που έκρυβαν αυτές τις πληροφορίες που θα με έστρεφαν στη σωστή κατεύθυνση που θα με βοηθούσαν να κάνω αυτά που θέλω. Τί ήθελα όμως να κάνω? Είχε σχέση με εμένα με τους ανθρώπους γύρω μου? με το κόσμο γύρω μου? Δε θυμάμαι. Έψαχναν όλοι μου οι φίλοι μέρες και ώρες και ανακατέβαμε μαζί το σπίτι μου. Τα πράγματα μου είχαν γίνει σοροί που ξεχύνονταν από δω και από κει ανάλογα με το πού βρισκόμασταν και ψάχναμε και ανακατέβαμε το μυαλό μου και την καρδιά μου. Έπρεπε να το βρούμε πάση θυσία. Κάπου εδώ θα είναι δεν μπορεί να εξαφανίστηκε! Ίσως παράπεσε κάπου! Ίσως παράπεσε κάτω από το πάτωμα ή μέσα σε καμιά από τις κλειδαρότρυπες από τις πόρτες, μπορεί να βρισκόταν μέσα στους τοίχους ή μέσα στα καλώδια... αλλά είναι αυτό δυνατόν? θα χωρούσε εκει? Πόσο μεγάλο ήταν αυτό που ψάχνουν 2 χρόνια τώρα κάποιοι άγνωστοι μέσα σε μια κουφάλα ενός γέρικου δέντρου? ΤΙ είναι τελοσπάντον αυτό που ψάχνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που μαζεύτηκαν εδώ? Το μόνο που ξέρω είναι ότι κάποιος έχασε κάτι μέσα στο σπίτι μου πριν από πολλά χρόνια και ήρθαν μετά ακάλεστοι όλοι αυτοί οι συγγενείς του και άρχισαν να ανακατεύουν το σπίτι που μένω! Τώρα το έχουν κάνει κανονικό εργοτάξιο, δουλεύουν σε 8ωρη βάση σύμφωνα με τον κανονισμό και πληρώνονται. Όλα νομότυπα και κανονικά. Γιατί πολλές φορές μπορεί να γίνονται και έλεγχοι από τα κεντρικά. Κάποιος έλεγε ότι σε έναν άλλο τομέα είχαν γίνει έλεγχοι και υπήρξαν κυρώσεις. Μπορεί να έρχονταν και εδώ κάποια στιγμή. Εγώ κοιταζα να είναι τα δικά μου πράγματα στην σειρά τους και να ξέρω που τα έχω... σε περίπτωση πολέμου. Ποτέ δε ξέρεις τι γίνεται. Εμείς καλά έχουμε όλα τα καλά εδώ και μπορούμε να ζούμε όμορφα και ωραία, αλλά σε άλλα μέρη ο κόσμος βρίσκεται σε αναταραχή. Διαβαίνουμε μια περίεργη και πολυσύχναστη μεριά της ιστορίας. Μας την δίδαξαν στο σχολείο και την θυμάμαι ακόμα! Θυμάμαι κάθε σελίδα λες και την έχω μπροστά μου κάθε φορά! Θυμάμαι τα πάντα από αυτό το βιβλίο! Εγώ το είχα γράψει εξάλλου! Έχει να κάνει με τα πράγματα που έχουν σημασία για μένα και που θα πρέπει να τα κοιτάζω και ποια πράγματα μπορεί κάποιος να τα δει αργότερα. Είναι ένα είδος οδηγού για το πώς να οργανώσεις και να ξαναβρείς το δρόμο σου στη ζωή. Το θέμα είναι άλλο όμως... Πότε θα φύγουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι από το σπίτι μου? Τι κάνουν εδώ μέσα? Δουλεύουν λένε... Τι δουλειά κάνουν τελοσπάντων? 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου