Νέος κόσμος

Τεντωμένα τόξα τα μάτια μας

και ούτε ένα δάκρυ

ολόφυτα δάση οι σκέψεις μας

που μας τραγουδάνε πριν κοιμηθούμε



Οι μύες των χεριών μας ασάλευτοι

να χυθεί ξανά περιμένουν, το "πρώτο αίμα"

γιατί μια φορά μόνο δε μας φτάνει

θέλουμε να είμαστε σίγουροι οτι φοβόμαστε





Στο σπίτι μας κανείς δε μιλάει

Περιμένουμε τις πληγές να γιατρευτούν μόνες τους

Κάρβουνο μυρίζουν οι πνοές μας

απο φωτιές που δεν θυμόμαστε πια


Ξεχασμένο το τσεκούρι, στο κελάρι

να κρατά τη ζεστασιά του χεριού μας

οι σκέψεις μας τριγυρίζουν ορφανές

κάνουν το φως να χλομιάζει τη μέρα





Ερέβη πανέμορφα το μέλλον μας

ποιός θα έρθει εδώ να μας φτάσει;

Σκουριασμένες χορδές τα χάδια μας

χαμογελάμε κάνοντας τα ίδια λάθη...