Σχεδίες απο καρυδότσουφλα

Πάλι κάνουμε σχέδια σε λευκό χαρτί. Αφήνουμε τα αποτυπώματά μας όπου μπορούμε. Σπασμωδικές κινήσεις στις οποίες μετά προσπαθούμε να προσάψουμε κάποιο νόημα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε το πιο σημαντικό : Είναι κινήσεις που κάνουμε όλοι μαζί. Όπως τότε... τις παλιές καλές εποχές. Δημιουργούμε όνειρα! Δημιουργούμε ελπίδες, χρωματίζουμε το μέλλον και μετά καθόμαστε να το κοιτάμε που σαπίζει κάτω από την ξεδιάντροπη ματιά των καιρών μας. Οι σκέψεις μας πλέον μένουν ακέφαλες, να περιφέρονται με μια καρδιά αιμοραγούσα στα χέρια να λερώνει τα ρούχα τους. Να λερώνει την πρωταρχική τους εικόνα. Τρελές ιδέες, όμορφες, γυαλιστερές, απαστράπτουσες, νυχτερινές, ελπιδοφόρες, φρούδες ιδέες σχηματίζονται και σέπονται μπρος στα μάτια μας. Ακούραστοι γεννάμε χωρίς να μας ενδιαφέρει το κόστος. Γιατί πάντα...μπορεί...υπάρχει πιθανότητα..., "γιατί όχι; ", να έχουμε δίκιο και να γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές. Να γίνουμε αυτοί που ήμασταν πριν χρόνια. Να γίνουμε αυτοκράτορες της μοίρας μας, του ίδιου μας του εαυτού, να ευθυνόμαστε εμείς για την ύπαρξή μας. Και ποιος δε θα το ήθελε αυτό; Να είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του ξανά, να επιλέγει ο ίδιος για τον ίδιο...;